Relacja Ryszarda Koniecznego, piłkarza ręcznego związanego z klubem WKS Śląsk Wrocław, dotyczy juniorskich czasów w klubie Śląsk Wrocław, rzeczywistości klubowej Śląska, podziału na zawodników wojskowych i cywilnych, obozów sportowych, wyjazdów zagranicznych, zdobywania tytułów mistrza Polski, a także zdobycia tytułu najlepszego bramkarza. Świadek opowiada również o swojej filozofii trenerskiej, pracy z młodzieżą oraz meczach o mistrzostwo Polski.

Relacja Antoniego Turkiewicza, piłkarza ręcznego i trenera piłki ręcznej. Relacja dotyczy przesiedleniu na teren Wrocławia, początków organizowania się życia sportowego wokół piłki ręcznej we Wrocławiu, zmian jakie zachodziły w samym sporcie, obozów sportowych oraz warunki treningowe zawodników w okresie PRL, funkcjonowania WKS Śląsk, zawodów sportowych rozgrywanych z innymi krajami, wyjazdów zagranicznych, pracy w zawodzie trenera sekcji młodzieżowych.

Relacja Włodzimierza Frąszczaka piłkarza ręcznego, zawodnika klubów: Ostrovia oraz Śląsk Wrocław, trenera, członka kadry narodowej juniorów. Relacja dotyczy gry w klubie Śląsk Wrocław, najpierw jako junior, a potem senior, zdobywaniu doświadczeń sportowych na obozach i zgrupowaniach, zdobycia Pucharu Polski, a także Mistrzostwa Polski, pracy w zawodzie trenera, a także ojca - Kazimierza Frąszczaka, założyciela sekcji piłki ręcznej w klubie WKS Śląsk Wrocław.

Relacja Andrzeja Mintusa, piłkarza ręcznego,trenera, brązowego medalisty Mistrzostw Świata i mistrza Polski. Relacja dotyczy fascynacji sportem, studiów na wrocławskiej Akademii Wychowania Fizycznego, gry w Stali Zawdzkiem, Gwardii Opole, Śląsku Wrocław oraz w niemieckim klubie w Hüttenbergu, wyjazdów zagranicznych, zdobycia mistrzostwa Polsi ze Śląskiem Wrocław, emigracji do Niemiec. Świadek porównuje realia klubów polskich do klubów niemieckich. W relacji pojawia się również wątek dotyczący stanu wojennego w Polsce.

Relacja Bogdana Falęty, piłkarza ręcznego, wielokrotnego mistrza Polski w piłce ręcznej. Relacja dotyczy gry we wrocławskim klubie, wojskowego oblicza sportu, obozów i codziennych treningów, zdobywanych mistrzostw,zagranicznych wyjazdów z klubem, finału Pucharu Europy w Magdeburgu.

Relacja Barabry Klempel dotyczy szesnastoletniego pobytu w Niemczech, rzeczywistości życia w RFN, doświadczeń żony i matki szczypiornisty, kontaktów z innymi rodzinami i kobietami również kibicującymi swoim mężom, codzienność życia męża pomiędzy treningami, wyjazdami na zgrupowania, meczami.

Relacja Andrzeja Michalaka, zdobywcy 12 tytułów Mistrza Polski w piłce ręcznej, trenera juniorów „Śląska” Wrocław oraz reprezentacji juniorów, prezesa Dolnośląskiego Okręgowego Związku Piłki Ręcznej we Wrocławiu oraz dyrektora okręgowego oddziału PZU we Wrocławiu. Relacja dotyczy okresu II wojny światowej w Warszawie, przyjazdu do powojennego Wrocławia, kariery sportowej jako zawodnika i trenera reprezentacji juniorów, funkcjonowania sportowców w dobie PRL, wyjazdów wraz za "Śląskiem" za granicę w latach 70. i 80. XX wieku, a także ataku na sportowców Izraela podczas Olimpiady w Monachium.

Wywiad został przeprowadzony z panem Krzysztofem Kowackim – byłym piłkarzem ręcznym „Śląska” Wrocław, Anilany Łódź i TV Gelnhausen w Niemczech. Krzysztof Kowacki urodził się w Łodzi w 1955 r. Tam uczęszczał do szkoły podstawowej i Technikum Samochodowego. W 1975 r. zdał maturę, a na studia wybrał się na AWF we Wrocławiu po namowie przez Jerzego Klempela. Krzysztof Kowacki interesował się piłką ręczną już od szkoły podstawowej. W ósmej klasie wyjechał z drużyną do DDR na mecz międzypaństwowy. Już w „Śląsku” Krzysztof Kowacki poznał wspaniałych kolegów i ich rodziny, z którymi do dzisiaj utrzymuje kontakt: żoną i synem Jerzego Klempela, Janem Czykalukiem, Bogdanem Falętą, Bogdanem Kowalczykiem, Andrzejem Sokołowskim, Danielem Waszkiewiczem. Krzysztof Kowacki grał w „Śląsku” od 1975 do 1982 r. W tym czasie zespół był u szczytu sławy, siedmiokrotnie zdobywając tytuł Mistrza Polski; wyjeżdżał na mecze ligowe, pucharowe, czy rewanżowe na Zachód: do Islandii, Danii, Niemiec, Hiszpanii, Szwecji, Szwajcarii, ale także do Rumunii, Czechosłowacji, Węgier. Najtrudniejszy mecz jaki przyszło rozegrać Krzysztofowi Kowackiemu, to finał meczu o Puchar Europy, który „Śląsk” przegrał sześcioma bramkami. Po skończonych studiach Krzysztof Kowacki wrócił do swojego rodzinnego miasta i tam został przyjęty do Anilany, otrzymał mieszkanie i pracę w szkole. Niestety, władze „Śląska” Wrocław nie chciały oddać swojego zawodnika i starały się go zatrzymać za wszelką cenę poprzez wcielenie do wojska. Tymczasem władze Anilany pomogły w załatwieniu Krzysztofowi Kowackiemu zaświadczenia o niezdolności do służby z powodu niedosłuchu. Krzysztof Kowacki grał w Anilanie 5 lat (w tym czasie Anilana zdobyła po raz pierwszy w historii Mistrza Polski), a następnie przeprowadził się do Niemiec, gdzie mieszka do dzisiaj. Tam grał w zespole TV Gelnhausen, gdzie był dwukrotnie poważnie kontuzjowany. Został trenerem tego zespołu i pracuje jako rehabilitant w Klinice Rehabilitacyjnej. Dzisiaj jest kolekcjonerem maskotek olimpijskich.

Stefan Skąpski (ur. 1936) – polski polityk, ostatni prezydent Wrocławia w PRL-u (1986–1990). Do Wrocławia po raz pierwszy przyjechał na studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego, po ukończeniu których podjął pracę zawodową w administracji lokalnej (w latach 1954–1961 zasiadał w prezydium Rady Narodowej Wrocławia). Przez 12 lat pełnił funkcję kierownika w Elwro, a od 1973 r. – dyrektora Wydziału Zatrudnienia i Spraw Socjalnych Urzędu Wojewódzkiego. 26 stycznia 1984 r. został powołany na stanowisko wiceprezydenta, a od 26 marca 1986 r. – prezydenta Wrocławia. Za jego kadencji w 1987 r. zawarto umowę partnerską z Wiesbaden, polegającą na współpracy kulturalnej, sportowej i szkolnej, w tym wymiany uczniów. Ustąpił ze stanowiska 4 czerwca 1990 r., a dzień później Rada Miasta wybrała Bogdana Zdrojewskiego na nowego prezydenta. Od 2014 r. publikuje wiersze dla dzieci, a w 2021 r. opublikował swoje wspomnienia Gdy byłem prezydentem Wrocławia i później.

Relacja Cecylii Biegańskiej, pracownika Politechniki Wrocławskiej, opozycjonistki, członkini komisji zakładowej NSZZ Solidarność na Politechnice Wrocławskiej, członka Duszpasterstwa Ludzi Pracy.
Relacja dotyczy działalności w Duszpasterstwie Ludzi Pracy przy jezuickiej parafii przy Alei Pracy we Wrocławiu, postaw członków Duszpasterstwa, a także wrocławskich księży, niemieckiej pomocy materialnej dla wrocławian, działaności opozycyjnej, strajku sierpnia '80, zakładanie związków zawodowych na Politechnice Wrocławskiej, pacyfikacji strajku na Politechnice Wrocławskiej, „karnawału Solidarności”, papieskiej pielgrzymki w 1987 roku oraz wizyty Jana Pawła II na grobie ks. Popiełuszki. W relacji pojawiają się też wątki z okresu okupacji niemieckiej i działalności w ruchu oporu.

Relacja Anny Łaski dotyczy rozdzielenia rodziny na początku wojny, ewakuacji z Kamionki Małej, zamordowania rodziny Łasków mieszkających na Czyściaku, przez banderowców, a także późniejszego życia na Ziemiach Zachodnich i Północnych.

Relacja dotczy dzieciństwa w Obertynie, losów rodziny podczas lat wojennych, przesiedlenia i powojennego życia na Ziemiach Zachodnich.

Relacja biograficzna Heleny Markiewicz dotyczy dzieciństwa, edukacji, relacji między Ukraińcami a Polakami, wojny na Kresach Wschodnich, Rzezi wołyńskiej, ukrywania się przed banderowcami, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji życia po wojnie.

Relacja biograficzna Eugenii Krzywkowskiej dotyczy przedwojennego Obertyna, relacji ukraińsko-polskich, społeczności żydowskiej w Obertynie, wywózek na Sybir oraz Rzezi wołyńskiej poczas II wojny światowej, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne i organizacji życia w latach powojennych.

Relacja Anny Hryhoruk dotyczy życia w Obertynie w ukraińskiej rodzinie przed wojną, obertyńskich Żydów i Polaków, którzy mieszkali w pobliżu jej rodzinnego domu, pierwszej okupacji sowieckiej, Holocaustu, wyznaczenia do wyjazdu na roboty przymusowe do Niemiec oraz uniknięcia wywiezienia, pracy w kołchozie w Obertynie po wojnie.

Relacja Józefa Palczyńskiego dotyczy życia w przedwojennym Obertynie, II wojny światowej na Kresach, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji powojennego życia, społeczności osób przesiedlownych z Obertyna.

Relacja Adama Jezierskiego, profesora nauk chemicznych oraz rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, dotyczy studiów na wydziale Nauk Matematycznych, Fizycznych i Chemicznych na Uniwersytecie Wrocławskim, kariery naukowej, zdobywania kolejnych stopni naukowych i stanowisk na Uniwersytecie, perspektyw rozwoju oraz badań naukowych.

Relacja Alicji Szastyńskiej-Siemion, profesor w Zakładzie Filologii Greckiej Instytutu Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej Uniwersytetu Wrocławskiego oraz dyrektor Instytutu Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej Uniwersytetu Wrocławskiego, dotyczy studiów i pracy naukowej na Uniwersytecie Wrocławskim, a także życia przed wojną, okupacji niemieckiej i radzieckiej, stalinizmu w Polsce, wydarzeń 1956 roku, wydarzeń Marca 1968 i inwazji na Czechosłowację.

List do premiera Józefa Cyrankiewicza (1911-1989) z załączonym odwołaniem do Kolegium przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie [Katowicach], Bartłomieja Marii Boby (1899-1984), pedagoga i działacza społecznego. Sprawa dotyczyła edukacji dzieci p. Boby w myśl której, nie posłał ich do szkoły publicznej ze względu na wychowanie w duchu katolickim i patriotycznym.

List Felicji Żurowskiej (1896-1977) działaczki katolickiej i autorki publikacji do biskupa Kominka, podnoszący problem przygotowanej przez siebie - Polskiej Bibliografii Katolickiej na temat "Miłości - Małżeństwa - Rodziny" opublikowanej w czasopiśmie teologicznym - Ateneum Kapłańskim, w zeszytach nr 2/310 (wrzesień-październik 1960, str. 239-256) oraz 3/311 (listopad-grudzień 1960, str. 398-416). Bibliografia w załączeniu.

List z Orchard Lake do ks. prałata (nieznanego z imienia i nazwiska) uczestnika II Soboru watykańskiego na temat Polonii amerykańskiej oraz kleru amerykańskiego polskiego pochodzenia. Informacje i komentarze dotyczące seminariu duchownego w Orchard Lake.

• Orchard Lake - miejscowość w Stanach Zjednoczonych w stanie Michigan, siedziba seminarium duchownego Polonii amerykańskiej

List Eugene Claudiusa Petita (1907-1989) prezesa Comité Francais des amis de la Pologne (Francuskiego Towarzystwa Przyjaciół Polski) do arcybiskupa Kominka w związku z kandydaturami na członków towarzystwa - m. in. preferowanie wyboru mężczyzn. Pojawia się również prośba o przekazanie informacji na temat biskupów amerykańskich podzielających powyższe zapatrywania.

List Jana Franciszka Drewnowskiego do arcybiskupa Kominka w sprawie maszynopisu przekazanego do wydawnictwa ZNAK. Drewnowski przekazuje swoje podziękowania za wkład w jego przygotowanie oraz uwagi poczynione przez arcybiskupa Kominka.

Pismo Centro Esperantista Cattolico Romano nr 14, z czerwca 1962 r.

"Un mois en Pologne" ["Miesiąc w Polsce"]. Sprawozdanie z pobytu w Polsce. Wywód podzielono na części dotyczące; religii, kultury, gospodarki i ekonomii oraz subiektywnych odczuć autora.

Sprawozdanie z "Dni Maryjnych" które odbyły się między 13 a 20 sierpnia 1961 r. we Wrocławiu. Zorganizowane przez biskupa Kominka. Punktem kulminacyjnym uroczystości było złożenie hołdu Matce Boskiej przez 750 prezbiterów.

Fragmenty prelekcji Ministra Oświaty w latach 1956-1959 Władysława Bieńkowskiego (1906-1991) wygłoszonego na spotkaniu z oficerami Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego. Przedruk z "Biuletynu Informacyjnego" wydanego przez Zarząd Propagandy i Agitacji GZP W.P. z kwietnia 1957 r.

List do biskupa Kominka z prośbą o zapoznanie się z przygotowaną historią "Dziejów parafii szczawnickiej". Szczawnica, miasto w woj. małopolskim, pow. nowotarski.

Relacja Joanny Rokickiej, nauczycielki, dotyczy dzieciństwa, edukacji w gimnazjum urszulanek w Kołomyi, studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, doświadczeń związanych z pracą nauczycielki w Białej Prudnickiej na Śląsku oraz w Gdańsku w Technikum Budowy Okrętów Conradinum, opieki nad zagranicznymi studentami, działaności w Towarzystwie Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. Pod koniec nagrania zadano pytania z kwestionariusza projektu "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja biograficzna Moniki Krupowicz dotyczy relacji rodzinnych, edukacji, przedwojennych stosunków polsko-żydowskich, ukrywania się podczas okupacji niemieckiej, warunków życia podczas wojny, śpiewu w chórze i codzinności w latach powojennych. W drugiej części nagrania, świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja Józefa Bałuczyńskiego, pastora kościoła zielonoświątkowego, dotyczy dzieciństwa na Podolu, pracy przymusowowej w czasie II wojny, wyjazdu na front niemiecki, powojennej działalności ewangelizacyjnej wśród młodzieży, organizacji zborów zielonoświątkowych na Pomorzu. W końcówce nagrania świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja Marianny Wesołowskiej dotyczy dzieciństwa i żcyia na wsi, warunków życia w okresie niemieckiej okupacji i życia w czasach współczesnych.

Relacja biograficzna Walentyny Obszyńskiej, zakonnicy z Zakonu Sióstr Zmartwychwstanek, dotyczy okupacji niemieckiej spędzonych w Radości, kursu sanitariuszek organizowanego przez Armię Krajową, ukończenia szkoły pielęgniarskiej, wstąpienia do Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstanek i realiów życia w zakonie.

Relacja biograficzna Marii Tarasewicz dotyczy życia w majątku Leonardowo, życia towarzyskiego w majątkach na Ziemi Wileńskiej, pobytu Marszałka Piłsudskiego w Miadziole, wybuchu II wojny światowej, represji, którym poddawani byli Polacy z Ziemi Wileńskiej po zajęciu tych terenów w 1939 przez ZSRR, pracy w kołchozie, trudów życia na terenie Republiki Białoruskiej, okoliczności przyjazdu do Polski w 1958 i życia w Łodzi zaróno w okresie PRL jak i po 1989 roku. Na koniec świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza do projektu "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja biograficzna Zofii Frasuniak dotyczy głównie wydarzeń II wojny światowej, wysiedleń młodzieży, działań partyzantów w okolicach Sieradza, trudów życia codziennego. W dalszej części relacji świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja biograficzna Aleksandra Tarnawskiego, żołnierza Armii Krajowej, majora Wojska Polskiego, dotyczy dzieciństwa, studiów na Uniwersytecie Lwowskim na Wydziale Chemii, dołączenia do tworzącej się armii pod dowództwem generała Sikorskiego we Francji, emigracji na Węgry, przedostania się do Francji i Wielkiej Brytani, konspiracyjnych wojskowych szkoleń, desantowania do Polski, pracy w Polskim Radiu w Warszawie, okresu powojennego spędzonego w Warszawie i życia zawodowego związanego z Politechniką Gliwicką.

Historia Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi oraz Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu Ołtarza, zgromadzenia zakonnego założonego na przełomie XVIII i XIX w. we Francji, przez Józefa Marię Coudrin (1768-1836). Dokument przedstawia również najznamienitsze postaci oraz sposób działalności kongregacji.

Ocena działalności grupy "Znak" i "Tygodnika Powszechnego". Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” założony w 1959 r. W okresie PRL wydawano jego nakładem głównie, literaturę filozoficzną oraz katolicką. Tygodnik Powszechny ukazuje się od 1945 r. Zajmuje się tematyką społeczno-kulturalną i polityczną. Uwagi osobiste.

Relacja biograficzna Elli Pyszki, dotyczy dzieciństwa, pracy na roli przed wojną, poznania męża i prowadzenia wspólnie gospodarstwa. Na koniec odpowiada na wybrane pytania z kwestionariusza projektu o stulatkach.

Relacja biograficzna Leona Kalety, żołnierza 3. Pułku Piechoty Legionów, członka Batalionów Chłopskich, organizatora Koła Młodzieży „Wici” oraz rolniczej Solidarności w Sobowicach, dotyczy przedwojennej edukacji, służby wojskowej na Kresach, udziału w kampanii wrześniowej, działalności partyzantckiej, organizacji pomocy dla Powstańców Warszawskich, działalności społeczno-kulturalnej, służby w oddziałach ochrony pogranicza na Podolu, założenia rolniczej Solidarności w Sobowicach. W drugiej części świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja biograficzna Heleny Boczek dotyczy dzieciństwa, działalności w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Żeńskiej oraz w Kole Gospodyń Wiejskich, wyjazdu na pogrzeb Piłsudskiego, zagłady społeczności żydowskiej w Sorbinie, działalności partyzantów, śmierci brata zamordowanego w Katyniu, życia po wojnie, sytuacji polityczna w PRL-u. Na koniec pani Helena odpowiada na pytania z kwestionariusza.

Relacja biograficzna Jana Glazy dotyczy przedwojennego życia codzinnego, wojny w Osiecznej, przymusowego wcielenia do Wehrmachtu, służby wojskowej we Francji, wyjazdu z wojskiem do Norwegii, codzienność życia w służbie wojskowej, powojennej rzeczywistości w Osiecznej, pracy w nadleśnictwie i na kolei. W drugiej części świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja biograficzna Haliny Węglińskiej dotyczy dorastaniu w Łowiczu, członkostwa w Towarzystwie „Sokół”, działalności konspiracyjnej podczas wojny, aresztowania, wywózki do Auschwitz-Birkenau i stracenia pierwszego męża. Dalsza część relacji dotyczy powojennego życia, a kończy się porównaniem przedwojennych czasów z sytuacją powojenną.

Relacja biograficzna Łucji Kamińskiej dotyczy dzieciństwa i życia codziennego przed wojną, następnie świadek opowiada o czasach wojny. W końcówce nagrania odpowiada na pytania z kwestionariusza.

Szkic biograficzny i wspomnienie ks. Jana Osiewacza (1891-1962) proboszcza Ćwiklic autorstwa ks. dra Józefa Bańki.

Zbiór refleksji nieznanego autorstwa na temat kościoła katolickiego i religii, zawartych w formie listu do biskupa Kominka.

Artykuł pt. "W odpowiedzi adwersarzom - bez teatralnej szminki" nieznanego autora. Ocena i komentarz działalności "księży-patriotów" z podporządkowanego władzom Zrzeszeniu Katolików „Caritas”.

Artykuł pt. "Kardinal Wyszynski. Der Primas von Polen und das Selbstbestimmungsrecht ", który ukazał się w Deutsche Soldaten Zeitung und National-Zeitung nr.18 z 16 września 1961 r. Opisano w nim działania kardynała Stefana Wyszyńskiego (1901-1981) w sprawie Ziem Zachodnich.

Artykuł pt. "Ce que pense un communiste polonais dse rapports entre l'Eglise et l'Etat", który ukazał się w Feuille d'avis de Lausanne 15 września 1961 r. Opisano w nim relacje polskich komunistów w stosunku do kościoła katolickiego.

Artykuł Maximiliana L. Opolnego pt. "Die moralische Krise in Polen", który ukazał się w Schlesische Rundschau - Jahrgang 13/nr 17 z 1 maja 1961 r.

List Bartłomieja Marii Boby (1899-1984), pedagoga i działacza społecznego do Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Bielsku - Białej. Sprawa dotyczyła edukacji dzieci p. Boby w myśl której, nie posłał ich do szkoły publicznej ze względu na wychowanie w duchu katolickim i patriotycznym.

List do [arcy]biskupa Kominka podejmujący rozważania teologiczne i filozoficzne.