Relacja biograficzna Bronisławy Suzańskiej dotyczy życia w przedwojennym Husiatynie, m.in. założenia Kasy Stefczyka, osobistych doświadczeń związanych z II wojną światową, wkroczenia Armii Czerwonej, następnie wojsk niemieckich, a także żołnierzy węgierskich. Dalsza opowieść dotyczy przyjazdu na Ziemie Zachodnie, pracy w gospodarstwie, kilkumiesięcznego wyjazdu do Australii, w latach 80. XX wieku. Na zakończenie świadek odpowiada na pytania przygotowane w ramach projektu „100 100-latków na 100-lecie”.

Relacja biograficzna Leona Kalety, żołnierza 3. Pułku Piechoty Legionów, członka Batalionów Chłopskich, organizatora Koła Młodzieży „Wici” oraz rolniczej Solidarności w Sobowicach, dotyczy przedwojennej edukacji, służby wojskowej na Kresach, udziału w kampanii wrześniowej, działalności partyzantckiej, organizacji pomocy dla Powstańców Warszawskich, działalności społeczno-kulturalnej, służby w oddziałach ochrony pogranicza na Podolu, założenia rolniczej Solidarności w Sobowicach. W drugiej części świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja Janiny Poburki pochodzącej z Trembowli, dotyczy losów rodziny podczas II wojny światowej, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne w 1957 roku, organizacji życia w nowym miejscu.

Relacja Marii Bereźnickiej dotyczy dzieciństwa i edukacji na Kresach Wschodnich II Rzeczpospolitej, relacji między ludnością polską a ukraińską, II wojny światowej, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji życia po wojnie, relacji Polaków z Niemcami, przesiedlonej ludności łemkowskiej w ramach Akcji "Wisła", pierwszych lat życia po przesiedleniu.

Relacja Elżbiety Gorgoń, wieloletniej pracownicy Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we Wrocławiu. Relacja dotyczy edukacji, zmian w architekturze Wrocławia, pracy zawodowej: jako pracownik do spraw socjalnych w firmie Presco, pracy w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej, działaności we Wrocławskiej Radzie Seniorów, Fundacji dla osób głuchoniemych Fonis, na Uniwersytecie Trzeciego Wieku i zmian jakie zachodziły w tych instytucjach w przeciągu trzydziestu lat.

Relacja biograficzna Marii Kawińskiej dotyczy życia w przedwojennym Obertynie, losów mieszkańców Obertyna, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne i organizacji życia po wojnie.