Zaświadczenie nr 956 na prawo ewakuacji do Polski wydane na nazwisko Maria Wróblewski przez Pełnomocnika Okręgowego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, 1945.

Praca pt. Moje korzenie. Mój ród została napisana w 2002 r. przez uczennicę I Liceum Ogólnokształcącego w Środzie Śląskiej, Wiktorię Sudoł, na podstawie wspomnień jej dziadków ze strony matki i dotyczy historii dwóch rodzin: Kosieckich i Skrętkowiczów. Autorka opisuje syberyjską gehennę Marii Kosieckiej i jej pięciorga dzieci: wysiedlenie z Nowych Trok, podróż bydlęcym wagonem, trudne warunki życia codziennego w sowchozie w okolicach Bijska w Kraju Ałtajskim (chłód, brak żywności i podstawowego wypsażenia gosp. domowego, budowa ziemianki), powrót z zesłania, spotkanie z mężem w Gdyni (właściciel folwarku w Nowych Trokach, aresztowany w lutym 1944 r., zesłany do obozu, skąd trafił do armii gen. Andersa, z którą przeszedł cały szlak bojowy) i osiedlenie się w 1946 r. we Wrocławiu. Druga częśc pracy dotyczy losów rodziny Skrętkowiczów, którzy, uniknąwszy śmierci z rąk banderowców na Podolu, zostali wysiedleni na Ziemie Zachodnie i trafili do Wrocławia, skąd, po 6 tygodniach koczowania na stacji Brochów, zostali skierowani przez PUR do wsi Nippern (dziś. Mrozów), gdzie osiedli. Por.: książka Ireny Zabratyńskiej (z d. Kosieckiej), „Syberia w oczach dziecka-zesłańca” oraz opracowane przez nią zapiski z notatników ojca, Bronisława Kosieckiego, pod tytułem „Zapiski żołnierza tułacza”.   miejsca wydarzeń: Nowe Troki (wileńszczyzna), Podole, Bijsk (Kraj Ałtajski, Syberia), Wrocław zakres chronologiczny: 1898-1984

Praca pt. "Historie rodzinne" autorstwa Bogdana Niedziewicza (ur. 1945 w Pucku) dotyczy wojennych losów jego rodziców: Kazimiery (z d. Jurczyszyn) i Teofila Niedziewiczów. Autor opisuje udział Teofila, pracownika Sądu Grodzkiego w Dleatynie, w wojnie obronnej 1939 r. (internowanie na Węgrzech w obozie Nagykanizsa; dobre, pół-wolnościowe warunki życia w obozie, praca kurierska przy załatwianiu dokumentów dla żołnierzy polskich udających sie do armii we Francji, zwolnienie w 1942 r. i dwutygodniowa podróż na pieszo do Lwowa) oraz zaangażowanie Kazimiery w pomoc dla żołnierzy z rozbitych oddziałów Wojska Polskiego, które ściągnęło na nią represje po wkroczeniu Sowietów do Lwowa. Ponado praca zawiera opis represji obu okupantów wobec Polaków we Lwowie (aresztowania, łapanki), sposobów na ich uniknięcie (zatrudnienie w instytucie prof. Weigla „Instytut für Fleckfieber und Virusforschung", produkujacym szczepionki przeciw durowi) oraz trudów życia codziennego (problemy z aprowizacją, wyprawy po żywność na wieś, handel). Ostatnia cześć pracy dot. okresu powojenngo: 28-dniowa podróż zgrożonej arsztowaniem rodziny ze Lwowa do Pucka, gdzie Niedziewiczowie objęli poniemieckie gospodarstwo rolne, po czym w 1948 r. przeprowadzili się - za namową znajomych lwowiaków - do Wrocławia, gdzie Teofil podjął pracę przy odbudowie miasta (kamieniarz).   zakres chronologiczny: 1908-1948 miejsca wydarzeń: Lwów, Delatyn, Nagykanizsa (Węgry), Puck, Wrocław

Relacja Józefa Sługockiego dot. rzezi wołyńskiej, ucieczki w czerwcu 1944 r. z rodzinnej miejscowości Horożanka, (woj. Tarnopolskie) i trudnych początków życia ekspatriantów na Ziemiach Zachodnich. Zakres chronologiczny: 1944 - 1947 Miejsca wydarzeń: Horożanka, Halicz, Świebodzin

Zaświadczenie nr 954 na prawo ewakuacji do Polski wydane na nazwisko Michał Wróblewski przez Pełnomocnika Okręgowego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, 1945.

Zaświadczenie na prawo ewakuacji do Polski wydane na nazwisko Jadwiga Jaroszewicz, zam. Brzozówka, rej. Nowogródek, przez Pełnomocnika Okręgowego Rzeczpospolitej Polskiej do spraw Ewakuacji, 15.06.1946.

Relacja Janiny Polak dot. wysiedlenia z Grodna do Koszlina w grudniu 1947 r. i wojennych losów rodziny (brat w armii gen. Andersa) oraz warunków życia w powojennym Wrocławiu. Zakres chronologiczny: 1946-2007 Miejsca wydrzeń: Grodno, Koszalin, Wrocław

Orzeczenie Rp. Nr 6202 dot. majątku pozostawionego na Kresach wydane na nazwisko Jan Ilnicki przez Państwowy Urząd Repatriacyjny Oddział, Wrocław 23.09.1946.

Zdzisław Zieliński, syn tramwajarza, jako 16-latek wraz z rodziną przyjechał jesienią 1945 r. ze Lwowa do Wrocławia pierwszym transportem tramwajarzy. W swojej relacji szczegółowo opisuje nastroje panujące wśród Polaków przygotowujących się do opuszczenia rodzinnego miasta, warunki panujące podczas podróży do Wrocławia (m.in.: współpasażerowie, higiena osobista, wypadki, najścia sowieckich żołnierzy) oraz pierwsze miesiące życia we Wrocławiu (m.in.: zdobycie mieszkania, uruchomienie komunikacji miejskiej, odgruzowywanie, usuwanie śladów niemieckiej przeszłości, pierwsze święta Bożego Narodzenia). Relacja ma charakter literacki; autor dzieli się swoją wiedzą dot. historii Kresów i Dolnego Śląska oraz porównuje Lwów z Wrocławiem.  
Zakres chronologiczny: 1945 Miejsca wydarzeń: Lwów, (Tarnów, Kraków), Wrocław

  Poświadczenie obywatelstwa polskiego wydane na nazwisko Teofil Niedziewicz z rodziną przez Satrostę Powiatowego w Wejherowie, Wejherowo 13.08.1948. Opatrzone pieczęcią Satrosty Morskiego w Wejherowie i jego podpisem; odręczna adnotacja dot. zmiany daty urodzenia syna Jerzego uwierzytelniona pieczęcią i podpisem Kierownika Referatu Administracyjno-Prawnego Starostwa Powiatowego w Wejherowie.