Relacja Władysława Wilkowskiego (ur. 1924 r.) dot. udziału jego ojca w I wojnie światowej, życia codziennego jego rodziny w okresie międzywojennym oraz jej losów w okresie II wojny światowej (wykupienie aresztowanego ojca z obozu w Oranienburgu, działalność młodego W. Wilkowskiego w AK oraz jego praca w przemyśle). W dalszej części relaji autor wspomina swoje studia politechniczne w Krakowie, późniejszą pracę we Wrocławiu w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego (produkcja silników odrzutowych dla sowieckiego lotnictwa) i Dolmelu, dokąd został przeniesiony ze względu na swoją AK-owską przeszłość oraz swoją działalność hobbystyczną we wrocławskim areoklubie.   Miejsca wydarzeń: Warszawa, Kazimierz k. Sosnowca, Zagłębie Dąbrowskie, Kraków, Wrocław Czas wydarzeń: 1914 - 1951

Nominacja oficerska dla Bożeny Pawłowskiej (z d. Grabowskiej) uczestniczka Powstania Warszawskiego, żołnierz AK wydana przez Wojewódzki Sztab Wojskowy Wrocław, Wrocław 16.04.2008.

Odpis wyciągu z dokumentów dot. pobytu Władysława Jesionki w niewoli niemieckiej sporządzonego przez Biuro Informacji i Poszukiwań Polskiego Czerwoneg Krzyża wystawiony przez Państwowe Biuro Notarialne w Świdnicy, Świdnica 23.02.1977.

Helena Janiga, ur. 1927 r., przeżyła II wojnę światową w Wilnie. W swojej relacji opisuje bombardowania miasta, deportację dalszej rodziny przez Sowietów na wschód oraz ucieczki z miasta na wieś w przełomowcyh momentach wojny: we wrześniu 1939 r., w czerwcu 1941 r. oraz w lipcu 1944 r. Druga część relacji dot. podróży na Ziemie Zachodnie oraz pierwszych wrażeń autorki z Wrocławia, gdzie jej rodzina osiadła w 1946 r. (po krótkim pobycie w Szczecinie).   zakres chronologiczny: 1939-1946 miejsca wydarzeń: Wilno, Szczecin, Wrocław

Pismo Komitetu Międzynarodowego Czerwonego Krzyża do Władysława Jesionki dot. zaświadczenia o pobycie w niewoli niemeickiej, Genewa 10.08.1976.

Sprawozdanie dot. sporu rodziny Trzeciak o podział folwarku sporządzone przez przedstawiciela Kreislandwirt Oszmiana, Oszmiana 08.07.1942.

Obligacja wojenna o wartości nominalnej 100 rubli wyemitowana przez Bank Państwowy ZSRR w ramach Czwartej Publicznej Pożyczki Wojennej, ZSRR 1945.

Postanowienie weryfikacyjne nr 744/90 wydane na nazwisko Władysław Jesionka przez Stowarzyszenie Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę Niemiecką, Wałbrzych 28.03.1990.

Świadectwo ukończenia pierwszego roku nauki w Rolniczej Szkole Zawodowej dla Dziewcząt w Sichow Siechowie pod Lwowem; dziś dzielnica miasta wystawione na nazwisko Franciszki Chęć, Sichow 4.07.1944.dokument w j. niemieckim i rosyjskim.

Praca przymusowa. Na zdjęciu: polscy robotnicy przymusowi; w środku Gabriela Janiak, Gottmannsförde (Niemcy), 1939-1945. po bokach niezidentyfikowni: Ludwik Janiak i Józef Joniec.

Praca pt. "Historie rodzinne" autorstwa Bogdana Niedziewicza (ur. 1945 w Pucku) dotyczy wojennych losów jego rodziców: Kazimiery (z d. Jurczyszyn) i Teofila Niedziewiczów. Autor opisuje udział Teofila, pracownika Sądu Grodzkiego w Dleatynie, w wojnie obronnej 1939 r. (internowanie na Węgrzech w obozie Nagykanizsa; dobre, pół-wolnościowe warunki życia w obozie, praca kurierska przy załatwianiu dokumentów dla żołnierzy polskich udających sie do armii we Francji, zwolnienie w 1942 r. i dwutygodniowa podróż na pieszo do Lwowa) oraz zaangażowanie Kazimiery w pomoc dla żołnierzy z rozbitych oddziałów Wojska Polskiego, które ściągnęło na nią represje po wkroczeniu Sowietów do Lwowa. Ponado praca zawiera opis represji obu okupantów wobec Polaków we Lwowie (aresztowania, łapanki), sposobów na ich uniknięcie (zatrudnienie w instytucie prof. Weigla „Instytut für Fleckfieber und Virusforschung", produkujacym szczepionki przeciw durowi) oraz trudów życia codziennego (problemy z aprowizacją, wyprawy po żywność na wieś, handel). Ostatnia cześć pracy dot. okresu powojenngo: 28-dniowa podróż zgrożonej arsztowaniem rodziny ze Lwowa do Pucka, gdzie Niedziewiczowie objęli poniemieckie gospodarstwo rolne, po czym w 1948 r. przeprowadzili się - za namową znajomych lwowiaków - do Wrocławia, gdzie Teofil podjął pracę przy odbudowie miasta (kamieniarz).   zakres chronologiczny: 1908-1948 miejsca wydarzeń: Lwów, Delatyn, Nagykanizsa (Węgry), Puck, Wrocław

Polscy żołnierze internowani w obozie w  Nagykanizsa, na Węgrzech; ostatnie pamiątkowe zdjęcie w polskich mundurach, Nagykanizsa 7.10.1939. Teofil Niedziewicz siedzi pierwszy z lewej.

Polowa msza św. dla żołnierzy internowanych w obozie w  Nagykanizsa,  Nagykanizsa 1939-1942.

Polowa msza św. dla żołnierzy internowanych w obozie w  Nagykanizsa,  Nagykanizsa 1939-1942.

Żołnierze internowani w obozie w  Nagykanizsa na wycieczce, 1939-42. Teofil Niedziewicz po prawej stronie.

Praca przymusowa. Na zdjęciu: polscy robotnicy przymusowi Gottmannsförde (Niemcy), 1939-1945.

Kwatera żołnierzy osadzonych w obozie internowania w Nagykanizs, 1939-1942. Teofil Niedziewicz po prawej stronie.

Zdjecie portretowe (do legitymacji) Teofila Niedziewicza z widoczną suchą pieczęcią Konsulatu Polskiego w Budapeszcie, 1939-42. Zdjęcie pochodzi z okresu internowania T. Niedziewicza w obozie w Nagykanizsa; w tym czasie pracował on jako kurier na linii Nagykanizsa-Budapeszt przy załatwianiu dokumentów dla internowanych żołnierzy polskich udających się do Wojska Polskiego we Francji.

Relacja Arkadiusza Chlebcewicza (ur. 1919, Terebeżów, Polesie) dot. sowieckich łagrów. A. Chlebcewicz, absolwent szkoły podoficerskiej, żołnierz 6. pułku lotniczego 162 eskadry myśliwskiej we Lwowie, dostał się w październiku 1939 r. do sowieckiej niewoli i po brutalnym śledztwie trafił do więzienia w Charkowie, skąd zimą 1940 r. wysłany został do obozu pracy w Workucie. Autor szczegółowo opisuje straszne warunki życia i pracy w sowieckich łagrach (Workuta, Uchta), w których spędził trzy lata, pracując przy budowie linii kolejowych i wydobyciu węgla oraz swoją późniejszą (3-letnią) pracę przymusową w portach rzecznych w Syktywkarze, Czernigowie. Wolność odzyskał w 1946 r.   Zakres chronologiczy: 1939-1946 Miejsca wydarzeń: Lwów, Charków, Workuta, Uchta, Syktywkar, Czernigów

Teofil Niedziewicz nad Dunajem, Budapeszt 1939-42. Zdjęcie pochodzi z okresu internowania T. Niedziewicza w obozie w Nagykanizsa; w tym czasie pracował on jako kurier na linii Nagykanizsa-Budapeszt przy załatwianiu dokumentów dla internowanych żołnierzy polskich udających się do Wojska Polskiego we Francji.

Mężczyzna na ulicy w Budapeszcie, 1939-42. Fotografia nieznanego żołnierza polskiego osadzonego razem z Teofilem Niedziewiczem w obozie internowania w Nagykanizsa na Węgrzech.

Książeczka wojskowa wydana na nazwisko Jarosław Korol przez Nowostriłkowskij Rajwojenkom, 1940 w j. rosyjskim.

Przepustka na podróż wystawiona na nazwisko Lucjan Borkowski przez Der Amtskomissar Berntal (Brzeźnica), Berntal (dzis. Nowa Brzeźnica) 12.12.1944.

Praca przymusowa. Na zdjęciu: polscy robotnicy przymusowi Gottmannsförde (Niemcy), 1939-1945.

Praca przymusowa. Na zdjęciu: polscy i ukraińscy robotnicy przymusowi Gottmannsförde (Niemcy), 1939-1945.

Praca przymusowa. Na zdjęciu: polscy robotnicy przymusowi, Gottmannsförde (Niemcy), 1939-1945. Pierwsza z prawej siedzi Gabriela Janiak.

Relacja Władysława Wilkowskiego (ur. 1924) zatytułowana "Życiorys" dot. wojennych losów jego rodziny (życie codzienne w okesie okupacji niemieckiej, wykupienie aresztowanego ojca z obozu w Oranienburgu), jego działalności w konspiracji (Gwardia Ludowa, AK - kolportaż, łączność, działalność wywiadowcza, prowadzenie tajego archiwum i drukarni), represji Sowietów wobec członków antyniemieckiej konspiracji a także studiów politechnicznych w Krakowie (specjalność lotnicza) oraz późniejszej pracy we Wrocławiu w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego i Dolmelu. Autor wspomina także o żonie, Marii Gugale, snitariuszce i łączniczce z Powstania Warszawskiego.   Miejsca wydarzeń: Kazimierz k. Sosnowca, Zagłębie Dąbrowskie, Wrocław Czas wydarzeń: 1924 - 1951

Oświadczenie wnioskodawcy w sprawie braku dokumentów zatrudnienia złożone przez Władysława Jesionkę, Świdnica 1955 ?. Tylko pierwsza strona; brak skanów pozostałych stron.

Praca przymusowa. Na zdjęciu: Gabriela Janiak Gottmannsförde (Niemcy), 1939-1945. Na odwrocie dedykacja dla rodziny.

Dowód zarejestrowania rodziny Lucjana Borkowskiego przez American Expeditionary Forces Displaced Persons, 21.02.1946.

Teofil Niedziewicz z żoną Kazimierą i synkiem Jerzym, Lwów 1942-45.

Kazimiera Niedziewicz z synem Jerzym na ulicy Akademickiej we Lwowie; w tle pomnik Kornela Ujejskiego i kamienica Sprechera, Lwów 1941-1944.

Praca przymusowa. Na zdjęciu: Ludwik Janiak Heringsdorf (Niemcy), 1939-1945.

Legitymacja byłego niemieckiego jeńca wojennego Aleksandra Kossakowskiego, umożliwiajaca mu powrót do domu wystwiona przez Komendanta 8-ej Armii opatrzona okrągłą pieczęcią Komendanta 8-ej Armii, w j. polskim i niemieckim.

Wyciąg z dokumentów dot. pobytu Władysława Jesionki w niewoli niemieckiej sporządzony przez Biuro Informacji i Poszukiwań Polskiego Czerwoneg Krzyża, Warszawa 1976.