Portret współczesny Andrzeja Szafrańskiego. Andrzej Szafrański ukończył studia na Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie na wydziale morskim. Po studiach półtora roku pracował jako stażysta w Polskich Liniach Oceanicznych. Następnie pracował w Żegludze Bydgoskiej. Szybko piął się po szczeblach kariery – od dyspozytora, referenta, ekonomisty, starszego ekonomisty aż po dyrektora ekonomicznego. Później przeniósł się do Zjednoczenia Żeglugi Śródlądowej i Stoczni Rzecznych w Warszawie. W wyniku decentralizacji tej instytucji przeprowadził się do Wrocławia. Spędził w Zjednoczeniu dziesięć lat. Wreszcie w 1979 roku został dyrektorem Żeglugi Na Odrze. Z tego stanowiska odszedł w 1992 roku. W międzyczasie był też prezesem zarządu piłkarskiego WKS Śląsk Wrocław.

Relacja Zbigniewa Kwaśnego, profesora nauk humanistycznych, specjalizującego się w demografii historycznej i historii gospodarczej, dotyczy przedwojennego i wojennego okresu dzieciństwa, przyjazdu do Wrocławia, okresu studiów, pracy na stanowisku asystenta Katedry Historii Gospodarczej, odwiedzin w niemieckich archiwach, nawiązywania do lwowskich korzeni w Instytucie Historii, kontaktów z profesorami Maleczyńskim, Czaplińskim i Inglotem, a także działalności Towarzystwa Miłośników Historii.

Obszerna relacja Andrzeja Szafrańskiego dotyczy okresu studiów na Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie, stażu w Polskich Liniach Oceanicznych, pracy w funkcji dyrektora ekonomicznego przedsiębiorstwa w Żegludze Bydgoskiej, pracy w Zjednoczeniu Żeglugi Śródlądowej i Stoczni Rzecznych, które w wyniku deglomeracji otworzyło swoją filię we Wrocławiu, pracy stanowisku dyrektora Żeglugi na Odrze pomiędzy 1979 a 1992 rokiem, funkcjonowania przedsiębiorstwa w trakcie strajków sierpnia 1980 roku oraz podczas stanu wojennego, piastowania funkcji prezesa zarządu piłkarskiego WKS Śląska Wrocław, kontaktów jakie dyrektor dużego przedsiębiorstwa w okresie PRL musiał mieć ze służbami.