Relacja biograficzna Marii Kuś. Relacja dotyczy dzieciństwa na pograniczu polsko-niemieckim, II wojny światowej, konieczności dostarczania Niemcom dostaw żywności, wkroczenia do wsi Armii Czerwonej, ukończenia polskiego gimanzjum po wojnie i nauki w Liceum Administracyjno-Handlowym w Rybniku, pracy na stanowisku księgowej, uruchomienia Kopalnii Węgla Kamiennego „Borynia”, strajków w „Boryni” w latach 1980 - 81 oraz pobicia proboszcza Szerokiej - księdza Antoniego Łatko w 1991 roku.
Relacja Krzysztofa Bieżuńskiego, działacza opozycji demokratycznej, członka Solidarności Walczącej. Relacja dotyczy przede wszystkim strajku w zajezdni przy ul. Grabiszyńskiej, rozpoczęcia strajku, przebiegu oraz zakończenia, pracy w strajkowej drukarni. Relacja zawiera również wspomnienia dot. strajków i Solidarności z okresu odbywania służby wojskowej oraz pracy w kopalni Borynia w Jastrzębiu-Zdroju.
Obszerna relacja Andrzeja Szafrańskiego dotyczy okresu studiów na Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie, stażu w Polskich Liniach Oceanicznych, pracy w funkcji dyrektora ekonomicznego przedsiębiorstwa w Żegludze Bydgoskiej, pracy w Zjednoczeniu Żeglugi Śródlądowej i Stoczni Rzecznych, które w wyniku deglomeracji otworzyło swoją filię we Wrocławiu, pracy stanowisku dyrektora Żeglugi na Odrze pomiędzy 1979 a 1992 rokiem, funkcjonowania przedsiębiorstwa w trakcie strajków sierpnia 1980 roku oraz podczas stanu wojennego, piastowania funkcji prezesa zarządu piłkarskiego WKS Śląska Wrocław, kontaktów jakie dyrektor dużego przedsiębiorstwa w okresie PRL musiał mieć ze służbami.
Relacja Wiesławy Męcińskiej wieloletniej nauczycielki Szkoły Podstawowej nr 9 w Wałbrzychu. Relacja rozpoczyna się od wyjazdu z rodzinnego Borysławia wraz z całą rodziną do Wabrzycha we wrześniu 1945 roku, następnie dotyczy czasów szkolnych, relacji dzieci polskich i żydowskich, relacji niemicko-polskich w powojennym Wałbrzychu, zjawiska szabru, losów rodzeństwa, a także pracy w szkole.
Relacja Tadeusza Owsianko, absolweta Łódzkiej Szkoły Filmowej, operatora filmowego. Relacja dotyczy uwięzienie matki świadka w sowieckim łagrze w Peczorze, za działalność w wileńskim okręgu Armii Krajowej; urodzenia w łagrze i dzieciństwa w prominentnej, dobrze sytuowanej sowieckiej rodzinie, odzyskania opieki nad synem przez matkę świadka, wyjazdu do Polski, do Szczecina i przystosowania się do życia w nowej rzeczywistości, rozwoju pasji fotograficznej oraz filmowej, przygotowania do studiów w łódzkiej szkole filmowej.
Relacja Józefa Szczepańskiego. Relacja dotyczy relacji sąsiedzkich w przedwojennej Trembowli, stosunków między mieszkańcami polskimi, ukraińskimi i żydowskimi, stacjonowania w Trembowli przed wojną 9. pułku ułanów, wywózek na Syberię, wojennych losów trembowlańskich Żydów, mordów banderowców na Polakach, opuszczenia rodzinnych stron i siedmiotygodniowej podróży na zachód, początkowo w okolice Legnicy, później przez Prudnik aż do Domaszkowa, gdzie rodzina Szczepańskich osiadła na stałe.
Relacja Romany Żmudy dotyczy wspomnień z II wojny światowej w Turce i Kołomyji z perspektywy dziecka, nauczania w szkołach sowieckich oraz tajnego nauczania polskiego, losów Żydów z Turki, miesięcznego transportu kolejowego, którym rodzina Żmudów wyruszyła z Kołomyi do Oławy oraz pierwszych lat na Ziemiach Zachodnich, w Oławie i Lutyni.
Relacja Kazimierza Wilczaka. Kazimierz Wilczak miał 14 lat, gdy rozpoczęła się II wojna światowa. Mieszkał w miejscowości Iwacewicze k. Baranowicz na terenie ob. Białorusi. W lutym 1940 roku razem z rodzicami i dwojgiem braci został przez ZSRR zesłany w rejon Archangielska, gdzie pracował przy wyrębie lasu. Po uformowaniu się Armii Andersa dwóch jego braci dołączyło do niej, on zaś z jednym z braci został z rodzicami. W 1943 roku dołączył do I Armii Wojska Polskiego. Relacja Kazimierza Wilczaka nie stanowi relacji mówionej. Pan Kazimierz czyta swoją relację z przygotowanego wcześniej tekstu. Relacja dotyczy zesłania z rodzinnych Iwasewicz na ob. Białorusi do wsi Paczycha w rejonie Archangielska, wyrębu tajgi, organizacji życia wśród zesłańców, okoliczności obowiązkowego uzyskania obywatelstwa radzieckiego, perypeti rodziny świadka, która po ogłoszeniu amnestii w efekcie podpisania paktu Sikorski-Majski, wyrusza w podróż tratwą w poszukiwaniu możliwości wyjazdu do Polski i dołączenia do I Armii Wojska Polskiego w ZSRR.
Relacja Juliusza Januszewskiego, nauczyciela historii w Liceum Ogolnokształcącym nr VIII. Relacja dotyczy realiów życia studenckiego w latach 80. na Politechnice Wrocławskiej oraz na Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, stosunków studentów z kadrą naukową, studenckich działań antykomunistycznych, pobicia przez ZOMO, okresu stanu wojennego, wizyty Jana Pawła II we Wrocławiu w 1983 roku oraz towarzyszących jej nastrojów społecznych.
Relacja Włodzimierza Zylbertela, współorganizatora Autorskiej Szkoły Samorozwoju (ASSA) we Wrocławiu. Relacja Włodzimierza Zylbertala dotyczy dzieciństwa we Wrocławiu lat 60-tych, wojennej historii rodziców, zesłania matki na Sybir, a ojca do Kazachstanu, antysemickiej nagonki w 1968 roku, studiów filologicznych na Uniwersytcie Wrocławskim oraz ówczesnej akademickiej opozycji antykomunistycznej praz pracy w Polarze.
Relacja Piotra Rakowskiego, pracownika wrocławskich zakładów Polar, uczestnika strajku w 1980 roku, internowanego w stanie wojennym. Relacja Piotra Rakowskiego dotyczy przeprowadzki na Ziemie Zachodnie, pracy w Polarze, strajku w sierpniu 1980 w Polarze , internowania, działalności w Radzie Osiedla na Kowalach.
Relacja biograficzna Barbary Siedlak. Relacja Barbary Siedlak dotyczy dzieciństwa, edukacji, pracy w reklamie w PRL, projektowania wystaw sklepowych dla Społem i sklepów Arpisu, przygotowywania dekoracji na państwowe wydarzenia, nauki grafiki komputerowej, pracy z dziećmi w Centrum Rozwoju.
Relacja Antoniego Lecha, uczestnika strajku w Zajezdni nr VII we Wrocławiu podczas Sierpnia 1980 roku, dotyczy II wojny światowej i rzezi wołyńskiej, stosunków polsko – ukraińskich i polsko – rosyjskich w tamtym okresie, przesiedlenia na Zimie Zachodnie i przyjazdu do Wrocławia w latach 50 XX wieku, pracy jako kierowca Mostostalu i wyjazdów służbowych za granicę, pracy w MPK jako kierowca autobusu w Zajezdni nr VII na Grabiszyńskiej, strajku, który rozpoczął się w zajezdni w 1980 roku, roznoszenia ulotek podczas strajku, zbierania pieniądzy, które miały służyć jako pomoc finansowa dla działaczy solidarnościowych w czasie trwania stanu wojennego, a także aresztownia i przesłuchiwania w grudniu 1983 roku.
Obszerna relacja Jerzego Jędrzejczyka. Relacja Jerzego Jędrzejczaka dotyczy dotyczy II wojny światowej w Lublinie, Obozu koncentracyjnego na Majdanku, przejścia frontu radzieckiego, funkcji posłańca Armii Krajowej, początków przygody z boksem, zdobycia tytułu wicemistrza Polski w wadze lekkiej, ukończenia Małego Seminarium Nauczycielskiego OO. Karmelitów Bosych w Wadowicach, pracy w licznych miejscowościach na Dolnym Śląsku, jako kierownik wydziałów kultury, organizator zespołów teatralnych i zespołów muzycznych oraz nauczyciel, służby wojskowej, studiów na reżyserii teatralnej w Warszawie, zaangażowania w harcerstwo i boks, a także organizacji obozów harcerskich.
Relacja pani Radość Gansiniec, córki Ryszarda Gansińca, profesora filologii klasycznej, byłego wykładowcy Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie oraz archeolożki Zofii Gansiniec, z wykształcenia anestezjolog. Relacjadotyczy opuszczenia Lwowa przez rodzinę Gansiniec w 1944 roku, przyjazdu do Wrocławia w 1947 roku, powojennego Oporowa, studiów medycznych, pracy w kolejnych, nieistniejących już wrocławskich szpitalach, a także wyglądu powojennego Wrocławia.
