Portret współczesny Anny Hryhoruk z domu Jacyk. Anna Hryhoruk urodziła się w 1928 r. Pochodzi z ukraińskiej rodziny Petra Jacyka i Tekli z d. Hawkaluk, miała młodszego brata. Jej ojciec zginął w trakcie II wojny światowej jako żołnierz Armii Czerwonej. Była jedną z osób wyznaczonych do wyjazdu na roboty przymusowe do Niemiec, jednak dzięki staraniom matki udało się jej tego uniknąć. Z powodu choroby oczu nie uczęszczała do szkoły. Po wojnie wyszła za mąż i pracowała w obertyńskim kołchozie.
Portret współczesny Dmytro Hryhoruka. Dmytro Hryhoruk urodził się w 1935 r. Pochodzi z ukraińskiej rodziny Mychajła Hryhoruka i Marii z d. Rudnickiej. Naukę rozpoczął w czasie niemieckiej okupacji Galicji, a ukończył już po wojnie. Pracował w Donbasie, a po powrocie do Obertyna zatrudnił się w kołchozie jako kowal. Jego ojciec przed wojną był sympatykiem ruchu komunistycznego, w 1939 r. został deputowanym do Zgromadzenia Ludowego Zachodniej Ukrainy, a w latach 1939–1941 kierował obertyńskim kołchozem.
Relacja Dmytro Hryhoruka dotyczy nauki w czasie niemieckiej okupacji Galicji, życia religijnego podczas okupacji, losu obertyńskich Żydów w czasie II wojny światowej, okresu rządów radzieckich i głodu lat 1946–1947, pracy w kuźni w kołchozie.
Relacja Anny Hryhoruk dotyczy życia w Obertynie w ukraińskiej rodzinie przed wojną, obertyńskich Żydów i Polaków, którzy mieszkali w pobliżu jej rodzinnego domu, pierwszej okupacji sowieckiej, Holocaustu, wyznaczenia do wyjazdu na roboty przymusowe do Niemiec oraz uniknięcia wywiezienia, pracy w kołchozie w Obertynie po wojnie.
