Relacja Bohdana Roskowskiego, Powstańca Warszawskiego, odznacoznego Warszawskim Krzyżem Powstańczym i Krzyżem Armii Krajowej nadany w Londynie, dotyczy II wojny światowej w Warszawie, Powstania warszawskiego, oblężenia Wrocławia przez Armię Czerwoną.

Relacja Mariana Machera dotyczy II wojny światowej, okupacji niemieckiej, zbordni wojennych, a także przemyśleń świadka na temat polityki.

Relacja Władysława Załogowicza ps. „Feluś”, żołnierza 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich AK, dowódcy harcerskiego plutonu „Grunwald”, aresztowanego przez UB i skazanego na 5 lat więzienia, autora książki „Na Łyczakowie”. Relacja dotyczy przeżyć II wojy światowej, a także działalości w ZWZ-AK, służby w szeregach 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich AK, dowodzenia plutonem „Grunwald”, udziału w akcji „Burza”, aresztowania przez NKWD i osadzenia w transporcie na Syberię, ucieczki z transportu i działalności konspiracyjnej, aresztowannia przez UB i przenosin do Wrocławia po wyjściu z więzienia.

Relacja biograficzna Barbary Siedlak. Relacja Barbary Siedlak dotyczy dzieciństwa, edukacji, pracy w reklamie w PRL, projektowania wystaw sklepowych dla Społem i sklepów Arpisu, przygotowywania dekoracji na państwowe wydarzenia, nauki grafiki komputerowej, pracy z dziećmi w Centrum Rozwoju.

Relacja Zdzisławy Szerer dotyczy dzieciństwa w Łyśćcu na Kresach Wschodnich, relacji między polskimi, ukraińskimi i żydowskimi mieszkańcami, edukacji, przyjazdu na Ziemie Zachodnie i Północne, realiów życia po wojnie, relacji Polaków z Niemcami, powojennego Jawora oraz powojennej Legnicy.

Obszerna, dwuczęściowa relacja Aleksandra Gleichgewichta, działacza opozycji demokratycznej w PRL, współpracownika KOR, współzałożyciela wrocławskiego SKS, redaktora naczelnego "Solidarności Dolnośląskiej", redaktora Radia "S", internowanego w stanie wojennym. Relacja biograficzna Aleksandra Gleichgewichta dotyczy historii rodziny, żydowskich korzeni, działalności opozycyjnej, powstania SKS we Wrocławiu, kontaktów z KORem i wpływu Jacka Kuronia na młodych działaczy opozycji, aresztowania na czas strajku w sierpniu 1980 roku, tworzenia się Solidarności na Dolnym Śląsku, powstania redakcji Biuletynu, a także Radio Solidarność, internowania, emigracji do Norwegii, próby powrotu do Polski na początku lat 90-tych, ponownego wyjazdu do Norwegii. Druga część relacji to moderowana pytaniami część, w której świadek dopowiada i komentuje wydarzenia z współczesnej perspektywy, a także opowiada o najnowszych wydarzeniach w jego życiu takich jak odbudowanie Gminy Żydowskiej we Wrocławiu oraz zaangażowaniu w życie tej społeczności nie tylko ze względów religijnych ale mocniej ze względów kulturowych.

Relacja Kazimierza Wilczaka. Kazimierz Wilczak miał 14 lat, gdy rozpoczęła się II wojna światowa. Mieszkał w miejscowości Iwacewicze k. Baranowicz na terenie ob. Białorusi. W lutym 1940 roku razem z rodzicami i dwojgiem braci został przez ZSRR zesłany w rejon Archangielska, gdzie pracował przy wyrębie lasu. Po uformowaniu się Armii Andersa dwóch jego braci dołączyło do niej, on zaś z jednym z braci został z rodzicami. W 1943 roku dołączył do I Armii Wojska Polskiego. Relacja Kazimierza Wilczaka nie stanowi relacji mówionej. Pan Kazimierz czyta swoją relację z przygotowanego wcześniej tekstu. Relacja dotyczy zesłania z rodzinnych Iwasewicz na ob. Białorusi do wsi Paczycha w rejonie Archangielska, wyrębu tajgi, organizacji życia wśród zesłańców, okoliczności obowiązkowego uzyskania obywatelstwa radzieckiego, perypeti rodziny świadka, która po ogłoszeniu amnestii w efekcie podpisania paktu Sikorski-Majski, wyrusza w podróż tratwą w poszukiwaniu możliwości wyjazdu do Polski i dołączenia do I Armii Wojska Polskiego w ZSRR.