Portret współczesny Aleksandra Lebiedzińskiego, związanego z podziemnym drukiem i rozprowadzaniem Biuletynu Dolnośląskiego, współpracownika Kornela Morawieckiego. Inicjatora mszy odbywających się w zajezdni podczas strajku w 1980 roku. Działacza Solidarności Walczącej.
Portret współczesny Stanisławy Kargul. Stanisława Kargul urodziła się w 1923 r. w Jadwipolu k. Równego na Wołyniu. Jej rodzina miała gospodarstwo rolne. W wyniku ukraińskich prześladowań uciekła do Równego, gdzie zatrzymała się u siostry. Następnie wstąpiła do wojska, w którym służyła do końca wojny. Po wojnie rozpoczęła gospodarowanie razem z bratem.
Portret współczesny Apolonii Wolskiej. Apolonia Wolska urodziła się w 1919 roku w Kozieńcu gmina Siennica Różana. Rodzice poznali się w majątku u Budnego, po tym jak matka uciekła z Wołynia. Pani Apolonia jest najstarszą z sześciorga rodzeństwa, urodziła się w Kozińcu. Za mąż wyszła w 1938 roku. W sierpniu 1939 r mąż został zmobilizowany, trafia do niewoli i zostaje wywieziony na roboty do Niemiec. Wróci dopiero po 6 latach. W 1940 roku koleżanka Hela Jakubiec werbuje panią Apolonię do „organizacji podziemnej”. Odbyła kilka kursów dla sanitariuszek. W 1940 r ukrywała się u jej rodziców rodzina Żydowska. Ukrywali Kazimierza Kota, zbiega z więzienia gestapo, który w okolicach Lwowa wysadzał pociągi z zaopatrzeniem wroga. W 1945 r. wraca mąż a w 1946 rodzi się pierwszy syn. Miała 3 synów. Jak dzieci dorosły zajmowała się ogrodem i robótkami ręcznymi, angażowała się w prace społeczne.
Portret współczesny Stefanii Obary. Stefania Obara urodziła się 24 stycznia 1921 roku, w podkarpackiej wsi Straszydle. Z powodu śmierci mamy, już w nastoletnim wieku, przejęła wiele obowiązków pani domu. Szybko opuściła dom rodzinny i pracowała w gospodarstwie lekarza z Tyczyna, Ludwika Obary. Wkrótce wyszła za niego za mąż. W czasie wojny małżeństwo należało do Armii Krajowej. Zaraz po wojnie doświadczyło zaś z tego powodu represji ze strony władz komunistycznych. Mąż pani Stefanii został trwale okaleczony w wyniku brutalnych przesłuchań funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Mimo to małżeństwo protestowało w latach 60. XX wieku po decyzji o usunięciu religii ze szkół. Pani Stefania Obara angażowała się w również w działalność „Solidarności”. Opublikowała także kilka książek, m.in. o Armii Krajowej i akcji „Burza” w Tyczynie.
Portret współczesny Jana Glazy. Jan Glaza urodził się w 1923 r. w Osiecznej. Ukończył w Osiecznej szkołę podstawową. Pomagał w gospodarstwie rodzicom. Został przymusowo wcielony do Wehrmachtu w 1942 r. razem z innymi mieszkańcami Pomorza. W czasie służby wojskowej przebywał w Niemczech, Francji i Norwegii. W listopadzie 1945 r. powrócił do domu. Potem poślubił Marię, z którą miał pięcioro dzieci. Pracował w nadleśnictwie Osieczna, a następnie jako majster budowalny na kolei w Smętowie. Nadal mieszka w Osiecznej.
Portret współczesny Anny Glazer. Anna Glazer (z d. Chabowska) urodziła się w 1922 r. w Zwierzyńcu koło Czerska na polskim Pomorzu. Jako dziecko pomagała rodzicom w gospodarstwie. Na początku II wojny światowej została skierowana wraz siostra i bratem na roboty przymusowe. Najpierw skierowano ją do Lisewa na Żuławach, a później do niemieckiego gospodarstwa Erwina Zajdlera w Pszczółkach. W 1945 r. po wkroczeniu Armii Czerwonej wróciła do domu rodzinnego, by chwilę później zacząć pracować jako gospodyni u Teodora Glazera (przyszłego teścia). W 1948 r. wyszła za mąż za Jana Glazera. W tym samym roku przeprowadzili się do Nowego Dworu Gdańskiego, gdzie mąż rozpoczął pracę jako ślusarz w olejarni, a ona zajęła się prowadzeniem domu i wychowywaniem dzieci. W Nowym Dworze gdańskim mieszka do dziś.
Portret współczesny Zofii Wójciak. Zofia Wójciak zd. Bandyk urodziła się 8 maja 1923 r. w Ochotnicy Górnej. Wychowała się w tradycyjnej góralskiej rodzinie. Ukończyła szkołę podstawową w Ochotnicy Górnej, tam też ukończyła kurs robienia koronki klockowej. W okresie wojennym przebywała na terenie rodzinnej miejscowości, była łączniczką w oddziale partyzanckim. Za działalność konspiracyjna została skazana na karę więzienia, którą odbyła w więzieniu Montelupich w Krakowie. Od okresu przedwojennego dom rodziny Bandyk był miejscem letniskowym, do którego przyjeżdżali goście z Krakowa, Warszawy, Poznania itp. – działał tak do lat dziewięćdziesiątych. W 1946 r. wyszła za mąż za Franciszka Wójciaka, z którym ma ośmioro dzieci.
Portret współczesny Michaliny Terpiłowskiej. Michalina Terpiłowska z domu (Bojarowska), urodziła się w 1919 r. w. Terpiłowiczach. Ukończyła szkołę w Kobryniu, a następnie w Brześciu. Tam też ukończyła roczny kurs szycia i prac domowych w szkole przy ul. Sadowej u pani Olszewskiej. Powróciła do Terpiłowicz w wieku 16 lat. W tym okresie – do 1940 r. podróżowała często do siostry do Tarnopola. Po 1941 r. przeniosła się do Brześcia z mężem, gdzie ten zaczął prace na kolei. W 1945 r. w maju zostali przesiedleni do Chełmna, a po pół roku pojechali za pracą kolejno do Tczewa i Twardej Góry k. Świecia. W 1959 r. powróciła z rodziną do Tczewa. Zajmowała się na co dzień domem i wychowaniem dzieci.
Zabytkowe kamienice znajdujące się we wschodniej pierzei rynku. Od lewej strony widoczne są Czarna Kamienica [zbudowana w 1589 r. przez architektów Pawła Rzymanina i Piotra Barbona; w 1911 r. przeszła na własność miasta, a 22 września 1929 r. otwarto w niej Muzeum Historyczne], kamienica Łukaszewiczów.
Kompletna dokumentacja techniczna do projektu regulacji Młynówki Sułowskiej autorstwa Leona Staweckiego: opis techniczny projektu, kosztorys; analizy i obliczenia mas robót ziemnych; obliczenia hydrologiczne; rysunki techniczne (plany poglądowe, profile projektowanej trasy, rysunki budowli); koreferat; wykazy materiałów budowlanych.
Awers: dwa pionowe słupy graniczne przecięte dwiema poziomymi wstęgami symbolizujacymi rzeki Odrę i Nysę; napis: "XXV-lecie odzyskania Dolnego Śląska. 1945-1970.Rewers: w środku wizerunki trzech przedmiotów [symbolizujacych zawody ?]: cyrkla, książki oraz kopalnianej wieży szybowej; w otoku napis: "Wojewódzki Komitet Frontu Jedności Narodu. Wrocławski Komitet Frontu Jedności Narodu".[Medal najprawdopodobniej nadany Walerii Skarplik.]
Quittungskarte nr 1 [karta kwitowa dot. ubezpieczenia zdrowotnego] wydana na nazwisko Waleria Skarplik przez Krankenkasse Ostrowo Zweigstelle Krotoschin [kasa chorych], Krotoszyn 1943.
Kennkarta [dowód tożamości] wydana na nazwisko Waleria Skarplik przez Der Landrat Krotoschin [odpowiednik starosty powiatu], Krotoschin [nazwa Krotoszyna w okresie okupacji niemieckiej] 24.01.1944.
Legitymacja członkowska Związku Zawodowego Pracowników Samorządu Terytorialnego i Instytucji Użyteczności Publicznej RP wystawiona na nazwisko Waleria Skarplik, Milicz 12.06.1949.
Związek Zawodowy Pracowników Samorządu Terytorialnego i Instytucji Użyteczności Publicznej RP
Historia Marii Bigosińskiej i jej krewnych od końca XIX w. do l. 80-tych XX w. Najwięcej miejsca autorka poświęca okresowi II wojny światowej (działalność AK w okolicach Częstochowy, łapanki, przymusowa praca, wejście armii czerwonej do miasteczka) oraz powojennemu Wrocławiowi.
![Antrag auf Ausgabe [dot. wydania biletu miesięcznego]](/uploads/r/osrodek-pamiec-i-przyszlosc/5/7/0/570e93bcfb8faabdda9b3fe279ba92a798a2d72fe468562ded83376958a306e3/KES_98_2_1540389200227_142.jpg)
