wyburzanie bunkra pod Wzgórzem Partyzantów (w którym mieścił się sztab dowództwa Festung Breslau) przez saperów z Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych

wyburzanie bunkra pod Wzgórzem Partyzantów (w którym mieścił się sztab dowództwa Festung Breslau) przez saperów z Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych

wyburzanie bunkra pod Wzgórzem Partyzantów (w którym mieścił się sztab dowództwa Festung Breslau) przez saperów z Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych

wyburzanie bunkra pod Wzgórzem Partyzantów (w którym mieścił się sztab dowództwa Festung Breslau) przez saperów z Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych

Wrocław - Wzgórze Partyzantów widok od strony ulicy Teatralnej, ul. Piotra Skargi. [Pozostałość po dawnym basiotnie sakwowym wchodzącym w skład fortyfikacji miasta Wrocławia. Straciło na znaczeniu obronnym po roku 1807 kiedy to na rozkaz Francuzów zburzone zostały mury miejskie. W 1867 roku zbudowany został na wzgórzu belweder, a w 1948 roku Wzgórze Sakwowe przemianowano na Wzgórze Partyzantów.]

Jurij Nikołajewicz Czerkasow, weteran Armii Czerwonej i uczestnik walk o Festung Breslau, przy fortyfikacjach na wrocławskich Sołtysowicach (przypuszczalnie przy Forcie Piechoty nr 4 lub nr 5 przy ul. Redyckiej), gdzie walczył w 1945 r.

fortyfikacje na wrocławskich Sołtysowicach - przypuszczalnie Fort Piechoty nr 4 lub nr 5 przy ul. Redyckiej

Jurij Nikołajewicz Czerkasow (z lewej), weteran Armii Czerwonej i uczestnik walk o Festung Breslau, w towarzystwie sierż. Jana Pągowskiego przy fortyfikacjach na wrocławskich Sołtysowicach (przypuszczalnie przy Forcie Piechoty nr 4 lub nr 5 przy ul. Redyckiej), gdzie walczył w 1945 r.

Wrocław - wysepka pośrodku fosy miejskiej przy ulicy Podwale.

Wrocław - Wzgórze Partyzantów przy ul. Piotra Skargi. [Pozostałość po dawnym basiotnie sakwowym wchodzącym w skład fortyfikacji miasta Wrocławia. Straciło na znaczeniu obronnym po roku 1807 kiedy to na rozkaz Francuzów zburzone zostały mury miejskie. W 1867 roku zbudowany został na wzgórzu belweder, a w 1948 roku Wzgórze Sakwowe przemianowano na Wzgórze Partyzantów.]

Wrocław - Wzgórze Partyzantów przy ul. Piotra Skargi. [Pozostałość po dawnym basiotnie sakwowym wchodzącym w skład fortyfikacji miasta Wrocławia. Straciło na znaczeniu obronnym po roku 1807 kiedy to na rozkaz Francuzów zburzone zostały mury miejskie. W 1867 roku zbudowany został na wzgórzu belweder, a w 1948 roku Wzgórze Sakwowe przemianowano na Wzgórze Partyzantów.]

Wrocław - Wzgórze Partyzantów przy ul. Piotra Skargi. [Pozostałość po dawnym basiotnie sakwowym wchodzącym w skład fortyfikacji miasta Wrocławia. Straciło na znaczeniu obronnym po roku 1807 kiedy to na rozkaz Francuzów zburzone zostały mury miejskie. W 1867 roku zbudowany został na wzgórzu belweder, a w 1948 roku Wzgórze Sakwowe przemianowano na Wzgórze Partyzantów.]

odsłonięte podczas budowy trasy W-Z pozostałości zewnętrznej Bramy Oławskiej stanowiącej element średniowiecznych i nowożytnych fortyfikacji Wrocławia, wyburzonej po zajęciu miasta przez wojska napoleońskie w 1807r.; w tle widoczna tymczasowa kładka nad ul. Oławską wzniesiona na czas budowy trasy W-Z

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano fragmenty starych fortyfikacji. N/z: w tej oryginalnej średniowiecznej wnęce miały być eksponowane zdjęcia przedstawiające wyniki badań zespołu bramnego.

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano fragmenty starych fortyfikacji.

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano fragmenty starych fortyfikacji.

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano także fragmenty starych fortyfikacji.

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano także fragmenty starych fortyfikacji. N/z: fragment przejścia od strony nieistniejącego Hotelu "Panorama", po prawej widoczna zainstalowana XVII-wieczna armata, która wcześniej znajdowała się przed Muzeum Architektury.

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano fragmenty starych fortyfikacji.

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano fragmenty starych fortyfikacji. N/z: po prawej widoczna oryginalna średniowieczna wnęka, w której miały być eksponowane zdjęcia przedstawiające wyniki badań zespołu bramnego.

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano fragmenty starych fortyfikacji. N/z: narada wykonawców z konserwatorem zabytków podczas prac wykończeniowych przejścia przy zainstalowanej XVII-wiecznej armacie (armata wcześniej znajdowała się przed Muzeum Architektury).

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano fragmenty starych fortyfikacji. N/z: w tej oryginalnej średniowiecznej wnęce miały być eksponowane zdjęcia przedstawiające wyniki badań zespołu bramnego.

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano także fragmenty starych fortyfikacji. N/z: fragment przejścia od strony nieistniejącego Hotelu "Panorama", gdzie została zainstalowana XVII-wieczna armata, która wcześniej znajdowała się przed Muzeum Architektury.