recto: votum nieufności wobec Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki Jerzego Nawrockiego, wystosowane przez strajkujących studentów Uniwersytetu Wrocławskiego; verso: opis działań ministra Nawrockiego w związku tzw. sprawy radomskiej
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: w tym miejscu ciężka, kamienna balustrada nie wytrzymała naporu tłumu.
prof. Czesław Radzikowski (pierwszy z lewej) - kierownik Zakładu Immunologii Nowotworów przy Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu - wraz ze studentami
prof. Czesław Radzikowski (na pierwszym planie pierwszy z prawej) - kierownik Zakładu Immunologii Nowotworów przy Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu - wraz ze studentami
Informacja o rozpowszechnianiu na Uniwersytecie Wrocławskim w dniu 29.01.1979 fałszywego siódmego numeru Biuletynu Informacyjnego "Podaj dalej" Studenckiego Komitetu Solidarności, podpisanego imionami członków SKS i szkalującego innego członka, Leszka Budrewicza. Informacja o tym, że prawdziwy biuletyn rozprowadzany jest nie anonimowo, a przez kolporterów i wezwanie do wykrycia sprawców fałszerstwa, wśród których są według autorów ulotki pracownicy Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego Marek Cetwiński i Kamil Różewicz. Inc.: Dnia 29 I 79r. na terenie szeregu obiektów Uniwersytetu Wr. rozpowszechniano...
Relacja opozycjonisty, dotycząca jego działalności w ramach SZSP, SKS, KSS, ROPCiO, NZS i NSZZ Solidarność, a także pracy w Radiu Solidarność, internowania w stanie wojennym i emigracji. Zakres chronologiczny: 1976-1992 Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Grodków (pow. brzeski, woj. opolskie), Brzeg (woj. opolskie), Toronto (Kanada)
Wyszczególnienie zjawisk patologicznych występujących w Socjalistycznym Związku Studentów Polskich przez autorów raportu, członków SZSP, piętnujących dyskryminację światopoglądową, nieskuteczność działań, sprawowanie władzy w przez nie-studentów, pobieranie wynagrodzeń za pełnione funkcje, sposób wyboru władz, brak działań ws. socjalno-bytowych studentów, przekształcanie klubów studenckich w przedsiębiorstwa, ograniczanie działań mediów studenckich, brak dyscypliny i odpowiedzialności za podjęte działania przez działaczy SZSP, brak odpowiedzialności za szkody materialne i zużywanie sprzętu, izolacja działaczy od szeregowych członków i ignorowanie głosów krytycznych; komentarz redakcji "Podaj dalej", opisujący okoliczności powstania raportu i poparcie go przez część studentów i wykładowców
Wyszczególnienie zjawisk patologicznych występujących w Socjalistycznym Związku Studentów Polskich przez autorów raportu, członków SZSP, piętnujących dyskryminację światopoglądową, nieskuteczność działań, sprawowanie władzy w przez nie-studentów, pobieranie wynagrodzeń za pełnione funkcje, sposób wyboru władz, brak działań ws. socjalno-bytowych studentów, przekształcanie klubów studenckich w przedsiębiorstwa, ograniczanie działań mediów studenckich, brak dyscypliny i odpowiedzialności za podjęte działania przez działaczy SZSP, brak odpowiedzialności za szkody materialne i zużywanie sprzętu, izolacja działaczy od szeregowych członków i ignorowanie głosów krytycznych; komentarz redakcji "Podaj dalej", opisujący okoliczności powstania raportu i poparcie go przez część studentów i wykładowców; nad komentarzem dopisek długopisem: sprawa dotycząca ew. rozwiązania SZSP 1979r.
prof. Czesław Radzikowski (pierwszy z prawej) - kierownik Zakładu Immunologii Nowotworów przy Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu - wraz ze studentami
prof. Czesław Radzikowski (pierwszy z prawej) - kierownik Zakładu Immunologii Nowotworów przy Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu - wraz ze studentami
Awers: deklaracja utrzymania działalności Niezależnego Zrzeszenia Studentów pomimo formalnego rozwiązania go przez władze państwowe, informacja o utworzeniu Wrocławskiego Zarządu Akademickiego Ruchu Oporu jako głównego centrum decyzyjnego ws. studenckiego ruchu oporu, utworzeniu Biura Informacyjnego i gazetki "Biuletyn wrocławski NZS", określenie celów ARO - pomoc aresztowanym i ich rodzinom, zbieranie informacji z zakładów pracy, druk i kolportaż wydawnictw, organizowanie różnych form samokształcenia i propagowanie wśród studentów postaw wolnościowych i demokratycznych; rewers: ten sam tekst, krzywo odbity
Akademickie wielkopostne rekolekcje ewangelizacyjne w katedrze 23-28.III.1981, cytat z Jana Pawła II, pytania zachęcające do uczestnictwa w rekolekcjach, wykaz poruszanych tematów, podpis C.O.D.A rysunek greckiej litery omega z opisanym wyrazem "ewangelia", logo Ruchu Światło-Życie i krzyżujące się słowa: prawda wyzwolenie
Informacja nt. zatrzymania dwóch studentów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, członków Społecznego Komitetu Obchodów Rocznicy Odzyskania Niepodległości, przemawiających pod pomnikiem Unii Lubelskiej w Lublinie z okazji 62. rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę po złożeniu kwiatów i wieńców przez Komitet, rozpoczęcia śledztwa i postępowania karnego w ich sprawie oraz apel o umorzenie ww. działań wymiaru sprawiedliwości; adres do Amnesty International, Konferencji Państw-Sygnatariuszy Aktu Końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w Madrycie i Rady Państwa
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: w tym miejscu ciężka, kamienna balustrada nie wytrzymała naporu tłumu.
spotkaniu towarzyszyła dyskusja oraz projekcja filmu "Oczami dziecka" ukazującego historię Zbigniewa Nowaka - fotografa i wieloletniego współpracownika "Wieczoru Wrocławia"
U góry zatarta pieczęć Politechniki Wrocławskiej Karta mieszkaniowa Nr / Podpis właściciela karty podpis Janusza Bronclika / Pokój nr 210 nr pokoju wpisany ręcznie / Ważna na rok szkolny 1975/76 rok szkolny wpisany ręcznie fotografia portretowa Janusza Bronclika, obok zatarta pieczęć, prawdopodobnie Przewodniczącego Socjalistycznego Związku Studentów Polskich; na odwrocie Obywatel Janusz Bronclik Nr albumu student wydziału Budownictwa Lądowego jest mieszkańcem Domu Studenckiego przy ulicy Wittiga nr 6 pokój nr 210 Kierownik Domu Studenckiego pieczęć tekstowa, tusz fioletowy Politechnika Wrocławska Dom Studencki ul. Wittiga 6 521-628 Wrocław zasady używania Karty i jej ważności, sygnatury drukarni
Studenci Politechniki Wrocławskiej mają przyjemność zaprosić na uroczysty koncert inaugurujący rok akademicki 1979/80 który odbędzie się dnia 5 października 1979 r. o godz. 17.00 a Auli Politechniki Wrocławskiej (budynek A-1) życzymy dobrej zabawy zatarta pieczęć okrągła, tusz fioletowy, Socjalistycznego Związku Studentów Polskich Rady Uczelnianej Politechniki Wrocławskiej
spotkaniu towarzyszyła dyskusja oraz projekcja filmu "Oczami dziecka" ukazującego historię Zbigniewa Nowaka - fotografa i wieloletniego współpracownika "Wieczoru Wrocławia"
Informacja o decyzjach podjętych na spotkaniu przedstawicieli Komitetów Organizacyjnych wieców okupacyjnych uczelni: Uniwersytet Wrocławski, Politechnika Wrocławska, Akademia Medyczna, Wyższa Szkoła Rolnicza, Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Wyższa Szkoła Wychowania Fizycznego, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych; podjęto decyzje o kontynuowaniu protestu wokół dotychczasowych postulatów, niepodejmowaniu samodzielnych dodatkowych akcji a także działań z użyciem przemocy, utrzymywaniu kontaktu między Komitetami; podano informację o liczbie protestujących na poszczególnych uczelniach: UWr - ok. 3000; PWr - ok. 4000, AM - ok. 1200, WSR - ok. 1500, PWSSP - ok. 160
Przedstawiciele Komitetów Organizacyjnych wieców okupacyjnych uczelni wrocławskich
Kiermasz malarstwa i grafiki studentów wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu. N/z: Edyta Hein.
Kiermasz malarstwa i grafiki studentów wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu. N/z: Grzegorz Dutkiewicz.
Kiermasz malarstwa i grafiki studentów wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu.
Kiermasz malarstwa i grafiki studentów wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu.
Kiermasz malarstwa i grafiki studentów wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu. N/z: Jerzy Ścisłowicz i Grzegorz Dutkiewicz.
Kiermasz malarstwa i grafiki studentów wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu.
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: w akcji przetransportowania rannych do szpitala, oprócz karetek pogotowia ratunkowego, wzięły także udział samochody prywatne.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
Życiorys Zenona Wysłoucha, zatytułowany "Moja przygoda z techniką", w którym opisuje swoje studia, oraz pracę jako inżynier-konstruktor maszyn budowlanych i drogowych. Opisuje szczegółowo projekty realizowane przez zakłady pracy, w których pracował, między innymi w Pafawagu i Fadromie. Zagłębia się w szczegóły inwestycji, przy których pracował. Z relacji możemy dowiedzieć się jak wyglądały metody działania, konstrukcji jego projektów. Dowiadujemy się także sporo o zyciu codziennym w PRL, stosunkach na linii państwo-obywatele. Zakres chronologiczny 1948-1994
Kiermasz malarstwa i grafiki studentów wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu.
Indeks Urszuli Smalcówny; ostatni wpis 18.10.1952; na s. 2 i 3 identyczny tekst w języku łacińskim i polskim, informujący o wpisie U. Smalcówny na Uniwersytet i Politechnikę we Wrocławiu; pieczęć okrągła uczelni
Kiermasz malarstwa i grafiki studentów wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu. N/z: Andrzej Piss.
Kiermasz malarstwa i grafiki studentów wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu. N/z: Włodzimierz Krochmal.
Członkowie Studenckiej Podstawowej Organizacji Partyjnej na Akademii Medycznej we Wrocławiu wydają odezwę, w której poruszają następujące wątki: materializm współczesnych im ludzi, nierozliczenie odpowiedzialnych za upadek moralny społeczeństwa, stosunki pomiędzy narodami bloku wschodniego w świetle zaszłości historycznych, stosunki pomiędzy władzą a "Solidarnością", napięcia na linii SZSP-NSZ, stosunek wykładowców do studentów; autorzy odwołują się do realizmu w ocenie każdej z tych sytuacji, nawołują do odnowy i aktywności
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: w akcji przetransportowania rannych do szpitala, oprócz karetek pogotowia ratunkowego, wzięły także udział samochody prywatne.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
Relacja Kresowiaka dot. życia na Wileńszczyźnie w pierwszych latach powojennych, przyzjazdu do Polski w latach 50. XX w., studiów na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, wydarzeń marca 1968 r. oraz działalności opozycyjnej w latach 80. XX w. Zakres chronologiczny: 1944-1989. Miejsca wydarzeń: Wersoka, Wrocław (woj. dolnośląskie), Poznań (woj. wielkopolskie), Düsseldorf (Niemcy), Gołdap (woj. warmińsko-mazurskie), Budapeszt (Węgry), Warszawa (woj. mazowieckie), Kraków (woj. małopolskie)
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: w akcji przetransportowania rannych do szpitala, oprócz karetek pogotowia ratunkowego, wzięły także udział samochody prywatne.
Wrocław, 08-03-1989. Politechnika Wrocławska, wiec w rocznicę Marca 68 zorganizowany przez NZS. N/z od lewej: prof. Andrzej Wiszniewski, prof. Karol Modzelewski. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 20-04-1989. Demonstracja studentów w sprawie rejestracji NZS. N/z plakat z informacją o sprzedaży książek wydawnictw niezależnych. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989. Protest głodowy 24 h zorganizowany przez Wspólnotę Wolność i Pokój na znak Solidarności ze strajkującymi studentami z NZS. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989. Protest głodowy 24 h zorganizowany przez Wspólnotę Wolność i Pokój na znak Solidarności ze strajkującymi studentami z NZS. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989. Protest głodowy 24 h zorganizowany przez Wspólnotę Wolność i Pokój na znak Solidarności ze strajkującymi studentami z NZS. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. N/z Jacek Protasiewicz negocjuje z milicjantem przemarsz studentów ul. Kuźnicza. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. N/z w pierwszym szeregu , trzeci od lewej Rafał Jurkowlaniec, Jacek Protasiewicz z cylindrem. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 25-04-1989, happening studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. „Pożegnanie Bieruta”; zorganizowany przez NZS. UWr do 1989 r. nosił imię Bolesława Bieruta. Studenci domagają się zmiany patrona uczelni. Fot. NAF Dementi
