Pani Danuta Karczewska w swojej relacji opowiada historię swojego życia. Pani Danuta zaczęła swoją opowieść od nakreślenia swoich korzeni i opisania swojej ścieżki edukacji. Pani Danuta podkreśla znaczenie edukacji w jej życiu i trudności z jakimi borykała się jej rodzina. Następnie nakreśliła swoją drogę zawodową. Wspominając czasy transformacji ustrojowej, Pani zauważa wyraźne zmiany jakie zaszły w krajobrazie przestrzeni publicznej oraz w powszechności i dostępie do edukacji, zwłaszcza wyższej. Wspominając okres powodzi tysiąclecia z 1997 r. Pani Danuta szczegółowo opisuje przebieg powodzi w Lewinie Brzeskim. Szczegółowo charakteryzuje stan emocjonalny mieszkańców i panujące wówczas nastroje, a także relacje i pomoc między sąsiadami. W swojej relacji Pani Danuta zwraca uwagę na zmiany jakie zaszły w Lewinie Brzeskim i kraju po powodzi, takie jak rozbudowa infrastruktury, dofinansowania, czy zwiększona uwaga władz w stosunku do małych miast.

Relacja biograficzna Zofii Frasuniak dotyczy głównie wydarzeń II wojny światowej, wysiedleń młodzieży, działań partyzantów w okolicach Sieradza, trudów życia codziennego. W dalszej części relacji świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja biograficzna Barbary Siedlak. Relacja Barbary Siedlak dotyczy dzieciństwa, edukacji, pracy w reklamie w PRL, projektowania wystaw sklepowych dla Społem i sklepów Arpisu, przygotowywania dekoracji na państwowe wydarzenia, nauki grafiki komputerowej, pracy z dziećmi w Centrum Rozwoju.

Relacja Jerzego Pieńkowskiego, pracownika wrocławskiego MPK i uczestnika strajku w Zajezdni nr VII przy ulicy Grabiszyńskiej. Krótka relacja dotyczy pracy w MPK oraz strajku w sierpniu 1980 roku.

Relacja Kazimierza Wilczaka. Kazimierz Wilczak miał 14 lat, gdy rozpoczęła się II wojna światowa. Mieszkał w miejscowości Iwacewicze k. Baranowicz na terenie ob. Białorusi. W lutym 1940 roku razem z rodzicami i dwojgiem braci został przez ZSRR zesłany w rejon Archangielska, gdzie pracował przy wyrębie lasu. Po uformowaniu się Armii Andersa dwóch jego braci dołączyło do niej, on zaś z jednym z braci został z rodzicami. W 1943 roku dołączył do I Armii Wojska Polskiego. Relacja Kazimierza Wilczaka nie stanowi relacji mówionej. Pan Kazimierz czyta swoją relację z przygotowanego wcześniej tekstu. Relacja dotyczy zesłania z rodzinnych Iwasewicz na ob. Białorusi do wsi Paczycha w rejonie Archangielska, wyrębu tajgi, organizacji życia wśród zesłańców, okoliczności obowiązkowego uzyskania obywatelstwa radzieckiego, perypeti rodziny świadka, która po ogłoszeniu amnestii w efekcie podpisania paktu Sikorski-Majski, wyrusza w podróż tratwą w poszukiwaniu możliwości wyjazdu do Polski i dołączenia do I Armii Wojska Polskiego w ZSRR.