Relacja biograficzna Heleny Markiewicz dotyczy dzieciństwa, edukacji, relacji między Ukraińcami a Polakami, wojny na Kresach Wschodnich, Rzezi wołyńskiej, ukrywania się przed banderowcami, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji życia po wojnie.

Relacja Kazimierza Wilczaka. Kazimierz Wilczak miał 14 lat, gdy rozpoczęła się II wojna światowa. Mieszkał w miejscowości Iwacewicze k. Baranowicz na terenie ob. Białorusi. W lutym 1940 roku razem z rodzicami i dwojgiem braci został przez ZSRR zesłany w rejon Archangielska, gdzie pracował przy wyrębie lasu. Po uformowaniu się Armii Andersa dwóch jego braci dołączyło do niej, on zaś z jednym z braci został z rodzicami. W 1943 roku dołączył do I Armii Wojska Polskiego. Relacja Kazimierza Wilczaka nie stanowi relacji mówionej. Pan Kazimierz czyta swoją relację z przygotowanego wcześniej tekstu. Relacja dotyczy zesłania z rodzinnych Iwasewicz na ob. Białorusi do wsi Paczycha w rejonie Archangielska, wyrębu tajgi, organizacji życia wśród zesłańców, okoliczności obowiązkowego uzyskania obywatelstwa radzieckiego, perypeti rodziny świadka, która po ogłoszeniu amnestii w efekcie podpisania paktu Sikorski-Majski, wyrusza w podróż tratwą w poszukiwaniu możliwości wyjazdu do Polski i dołączenia do I Armii Wojska Polskiego w ZSRR.

Relacja biograficzna Michała Skirpana, Łemka wysiedlonego w ramach Akcji "Wisła", dotyczy II wojny światowej, wysiedlenia, organizacji powojennego życia, pracy zawodowej, wyjazdów służbowych oraz kultuwowania łemkowskiej tradycji.

Relacja biograficzna Bronisławy Suzańskiej dotyczy życia w przedwojennym Husiatynie, m.in. założenia Kasy Stefczyka, osobistych doświadczeń związanych z II wojną światową, wkroczenia Armii Czerwonej, następnie wojsk niemieckich, a także żołnierzy węgierskich. Dalsza opowieść dotyczy przyjazdu na Ziemie Zachodnie, pracy w gospodarstwie, kilkumiesięcznego wyjazdu do Australii, w latach 80. XX wieku. Na zakończenie świadek odpowiada na pytania przygotowane w ramach projektu „100 100-latków na 100-lecie”.

Relacja biograficzna Marii Tarasewicz dotyczy życia w majątku Leonardowo, życia towarzyskiego w majątkach na Ziemi Wileńskiej, pobytu Marszałka Piłsudskiego w Miadziole, wybuchu II wojny światowej, represji, którym poddawani byli Polacy z Ziemi Wileńskiej po zajęciu tych terenów w 1939 przez ZSRR, pracy w kołchozie, trudów życia na terenie Republiki Białoruskiej, okoliczności przyjazdu do Polski w 1958 i życia w Łodzi zaróno w okresie PRL jak i po 1989 roku. Na koniec świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza do projektu "100 100-latków na 100-lecie".