Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano fragmenty starych fortyfikacji.

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano fragmenty starych fortyfikacji. N/z: po prawej widoczna oryginalna średniowieczna wnęka, w której miały być eksponowane zdjęcia przedstawiające wyniki badań zespołu bramnego.

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano fragmenty starych fortyfikacji. N/z: narada wykonawców z konserwatorem zabytków podczas prac wykończeniowych przejścia przy zainstalowanej XVII-wiecznej armacie (armata wcześniej znajdowała się przed Muzeum Architektury).

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano fragmenty starych fortyfikacji. N/z: w tej oryginalnej średniowiecznej wnęce miały być eksponowane zdjęcia przedstawiające wyniki badań zespołu bramnego.

Przejście Oławskie - prace wykończeniowe przed oddaniem przejścia zaprojektowanego przez Marię Lewicką-Cempę i Józefa Cempę. W przejściu zachowano także fragmenty starych fortyfikacji. N/z: fragment przejścia od strony nieistniejącego Hotelu "Panorama", gdzie została zainstalowana XVII-wieczna armata, która wcześniej znajdowała się przed Muzeum Architektury.

Osiedle Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (obecnie Osiedle Przyjaźni) na wrocławskich Krzykach, usytuowane w widłach ulic Krzyckiej i Przyjaźni (ówcześnie ul. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej); zaprojektowane przez Witolda Jerzego Molickiego z wrocławskiego "Miastoprojektu"; wykonawcą inwestycji było Przedsiębiorstwo Budownictwa Uprzemysłowionego

Osiedle Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (obecnie Osiedle Przyjaźni) na wrocławskich Krzykach, usytuowane w widłach ulic Krzyckiej i Przyjaźni (ówcześnie ul. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej); zaprojektowane przez Witolda Jerzego Molickiego z wrocławskiego "Miastoprojektu"; wykonawcą inwestycji było Przedsiębiorstwo Budownictwa Uprzemysłowionego.

Osiedle Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (obecnie Osiedle Przyjaźni) na wrocławskich Krzykach, usytuowane w widłach ulic Krzyckiej i Przyjaźni (ówcześnie ul. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej); zaprojektowane przez Witolda Jerzego Molickiego z wrocławskiego "Miastoprojektu"; wykonawcą inwestycji było Przedsiębiorstwo Budownictwa Uprzemysłowionego.

Osiedle Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (obecnie Osiedle Przyjaźni) na wrocławskich Krzykach, usytuowane w widłach ulic Krzyckiej i Przyjaźni (ówcześnie ul. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej); zaprojektowane przez Witolda Jerzego Molickiego z wrocławskiego "Miastoprojektu"; wykonawcą inwestycji było Przedsiębiorstwo Budownictwa Uprzemysłowionego.

Osiedle Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (obecnie Osiedle Przyjaźni) na wrocławskich Krzykach, usytuowane w widłach ulic Krzyckiej i Przyjaźni (ówcześnie ul. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej); zaprojektowane przez Witolda Jerzego Molickiego z wrocławskiego "Miastoprojektu"; wykonawcą inwestycji było Przedsiębiorstwo Budownictwa Uprzemysłowionego.

Osiedle Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (obecnie Osiedle Przyjaźni) na wrocławskich Krzykach, usytuowane w widłach ulic Krzyckiej i Przyjaźni (ówcześnie ul. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej); zaprojektowane przez Witolda Jerzego Molickiego z wrocławskiego "Miastoprojektu"; wykonawcą inwestycji było Przedsiębiorstwo Budownictwa Uprzemysłowionego.

Osiedle Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (obecnie Osiedle Przyjaźni) na wrocławskich Krzykach, usytuowane w widłach ulic Krzyckiej i Przyjaźni (ówcześnie ul. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej); zaprojektowane przez Witolda Jerzego Molickiego z wrocławskiego "Miastoprojektu"; wykonawcą inwestycji było Przedsiębiorstwo Budownictwa Uprzemysłowionego.

Osiedle Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (obecnie Osiedle Przyjaźni) na wrocławskich Krzykach, usytuowane w widłach ulic Krzyckiej i Przyjaźni (ówcześnie ul. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej); zaprojektowane przez Witolda Jerzego Molickiego z wrocławskiego "Miastoprojektu"; wykonawcą inwestycji było Przedsiębiorstwo Budownictwa Uprzemysłowionego.

Osiedle Popowice we Wrocławiu

Dolnośląskie Centrum Medyczne "Dolmed" (ówczesna nazwa: Dolnośląskie Centrum Diagnostyki Medycznej "Dolmed"; oficjalna uroczystość otwarcia placówki odbyła się 15 czerwca 1977 r.)

Fragment osiedla mieszkaniowego na wrocławskich Popowicach.

Fragment osiedla mieszkaniowego na wrocławskich Popowicach.

Fragment osiedla mieszkaniowego na wrocławskich Popowicach.

Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego oraz pl. Uniwersytecki we Wrocławiu.

Ozdobna krata w balustradzie tarasu Wieży Matematycznej gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego z widokiem na pl. Uniwersytecki we Wrocławiu.

Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego.

Fragment gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego oraz pl. Uniwersytecki we Wrocławiu - widok z tarasu Wieży Matematycznej.

Taras Wieży Matematycznej gmachu głównego Uniwersytetu wrocławskiego - narożnik z jedną z czterech rzeźb autorstwa Franza Mangoldta - posąg młodej kobiety będący alegorią Prawa.

Fragment gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego oraz pl. Uniwersytecki we Wrocławiu - widok z tarasu Wieży Matematycznej.

Wejście główne do gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wejście główne do gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego.

Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego oraz pl. Uniwersytecki we Wrocławiu.

Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego oraz pl. Uniwersytecki we Wrocławiu.

Budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Taras Wieży Matematycznej gmachu głównego Uniwersytetu wrocławskiego - narożnik z jedną z czterech rzeźb autorstwa Franza Mangoldta - posąg młodej kobiety będący alegorią Prawa.

Taras Wieży Matematycznej gmachu głównego Uniwersytetu wrocławskiego - narożnik z jedną z czterech rzeźb autorstwa Franza Mangoldta - posąg młodej kobiety będący alegorią Teologii.

Taras Wieży Matematycznej gmachu głównego Uniwersytetu wrocławskiego - narożnik z jedną z czterech rzeźb autorstwa Franza Mangoldta - posąg młodej kobiety będący alegorią Prawa.

Taras Wieży Matematycznej gmachu głównego Uniwersytetu wrocławskiego - narożnik od strony Odry z jedną z czterech rzeźb autorstwa Franza Mangoldta - posąg młodej kobiety będący alegorią Medycyny.

Taras Wieży Matematycznej gmachu głównego Uniwersytetu wrocławskiego - narożnik z jedną z czterech rzeźb autorstwa Franza Mangoldta - posąg młodej kobiety będący alegorią Prawa.

Budynek Wydziału Nauk Biologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego.

Budynek Biblioteki Uniwersyteckiej na Piasku we Wrocławiu.

Ozdobna krata w balustradzie tarasu Wieży Matematycznej gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego z widokiem na pl. Uniwersytecki we Wrocławiu.

Wejście główne do gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego.

Budynek Biblioteki Uniwersyteckiej na Piasku we Wrocławiu - widok od strony bulwaru Piotra Włostowica.

Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego oraz pl. Uniwersytecki we Wrocławiu.

Wejście wschodnie (boczne) do gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wejście wschodnie (boczne) do gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Portyk nad głównym wejściem do gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego. Na słupkach ażurowej balustrady umieszczone są rzeźby autorstwa Jana Albrechta Siegwitza, przedstawiające cztery cnoty kardynalne: Sprawiedliwość, Męstwo, Roztropność i Wstrzemięźliwość (cnoty przedstawiono jako postacie kobiet z siedzącymi u ich stóp puttami trzymającymi atrybuty); na skwerku przed budynkiem widoczna jedna z czterech rzeźb z cyklu: Cztery Pory Roku.

Wejście główne do gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wejście główne do gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego.

Główny portal wejściowy do gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego z nadległym balkonem.

Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego - widok na wejście wschodnie (boczne) oraz Bramę Cesarską.

Portyk nad głównym wejściem do gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego. Na słupkach ażurowej balustrady umieszczone są rzeźby autorstwa Jana Albrechta Siegwitza, przedstawiające cztery cnoty kardynalne: Sprawiedliwość, Męstwo, Roztropność i Wstrzemięźliwość (cnoty przedstawiono jako postacie kobiet z siedzącymi u ich stóp puttami trzymającymi atrybuty); na skwerku przed budynkiem widoczna jedna z czterech rzeźb z cyklu: Cztery Pory Roku.

Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego oraz pl. Uniwersytecki we Wrocławiu.

Na pierwszym planie portyk nad głównym wejściem do gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego. Na słupkach ażurowej balustrady umieszczone są rzeźby autorstwa Jana Albrechta Siegwitza, przedstawiające cztery cnoty kardynalne: Sprawiedliwość, Męstwo, Roztropność i Wstrzemięźliwość (cnoty przedstawiono jako postacie kobiet z siedzącymi u ich stóp puttami trzymającymi atrybuty).

Portyk nad głównym wejściem do gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego. Na słupkach ażurowej balustrady umieszczone są rzeźby autorstwa Jana Albrechta Siegwitza, przedstawiające cztery cnoty kardynalne: Sprawiedliwość, Męstwo, Roztropność i Wstrzemięźliwość (cnoty przedstawiono jako postacie kobiet z siedzącymi u ich stóp puttami trzymającymi atrybuty); na skwerku przed budynkiem widoczne trzy z czterech rzeźb z cyklu: Cztery Pory Roku.

Portyk nad głównym wejściem do gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego. Na słupkach ażurowej balustrady umieszczone są rzeźby autorstwa Jana Albrechta Siegwitza, przedstawiające cztery cnoty kardynalne: Sprawiedliwość, Męstwo, Roztropność i Wstrzemięźliwość (cnoty przedstawiono jako postacie kobiet z siedzącymi u ich stóp puttami trzymającymi atrybuty).

Portyk nad głównym wejściem do gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego. Na słupkach ażurowej balustrady umieszczone są rzeźby autorstwa Jana Albrechta Siegwitza, przedstawiające cztery cnoty kardynalne: Sprawiedliwość, Męstwo, Roztropność i Wstrzemięźliwość (cnoty przedstawiono jako postacie kobiet z siedzącymi u ich stóp puttami trzymającymi atrybuty); na skwerku przed budynkiem widoczne trzy z czterech rzeźb z cyklu: Cztery Pory Roku.

Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego - widok od strony ul. Grodzkiej

Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego - widok na wejście wschodnie (boczne) oraz Bramę Cesarską.

Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego oraz pl. Uniwersytecki we Wrocławiu.

Północna pierzeja Rynku wrocławskiego (dziś Rynek 49).

Widok na budynki Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego i Ossolineum z Wyspy Piasku.

Widok na budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego z Wyspy Piasek, w tle kościół św. Wincentego i św. Jakuba

Widok na budynki Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego z Wyspy Piasek

Północny Most Młyński nad odnogą Odry Północnej. Stalowa konstrukcja postawiona w 1885 roku, po tym czasie wielokrotnie modernizowana i restaurowana.

Dwuprzęsłowy most stalowy, zbudowany w 1889 roku. Widok na Katedrę Wrocławską.

Plakat upamiętniający 46 rocznice śmierci Marszałka Piłsudskiego na fasadzie Prokuratury Rejonowej w Wieluniu.

Zajezdnia Gaj u zbiegu ulic Kamiennej i Ślężnej.

Zajezdnia Gaj u zbiegu ulic Kamiennej i Ślężnej.

Budynek przy ul. Kazimierza Pułaskiego nr 52 we Wrocławiu.

Fragment ul. Legnickiej we Wrocławiu

ul. Kamienna we Wrocławiu zimą 1982 r.

skrzyżowanie ul. Kamiennej z ul. Drukarską we Wrocławiu wiosną 1982 r.

Budynek Instytutu Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Budynki D-1 i D-2 Politechniki Wrocławskiej na pl. Grunwaldzkim we Wrocławiu - widok z sedesowca.

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na pierwszym planie jezdnia przy ul. Błogosławionego Czesława

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na pierwszym planie jezdnia przy ul. Błogosławionego Czesława

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; z lewej strony widoczny wylot z tunelu na trasie W-Z

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na parkingu stoją od lewej: Polski Fiat 126p, FSO 1500, dwa Polskie Fiaty 126 p i Syrena 105

Powszechhny Dom Towarowy [przed 1945 Warenhaus Wertheim, od lat 70. Dom Towarowy Centrum Renoma obecnie Dom Handlowy Renoma], budowany w latach 1929-1930, zaprojektowany przez niemieckiego architekta Hermanna Dernburga. W kwietniu 1945 budynek spłonął, mimo dużych zdjęciu podjęto decyzję o odbudowie obiektu, prace renowacyjne trwały do lat 80.; W latach 2005-2009 budynek został zrewitalizowany i przebudowany. Dobudowano między innymi nowe skrzydło budynku od ulicy Czystej.

Powszechhny Dom Towarowy [przed 1945 Warenhaus Wertheim, od lat 70. Dom Towarowy Centrum Renoma obecnie Dom Handlowy Renoma], budowany w latach 1929-1930, zaprojektowany przez niemieckiego architekta Hermanna Dernburga. W kwietniu 1945 budynek spłonął, mimo dużych zdjęciu podjęto decyzję o odbudowie obiektu, prace renowacyjne trwały do lat 80.; W latach 2005-2009 budynek został zrewitalizowany i przebudowany. Dobudowano między innymi nowe skrzydło budynku od ulicy Czystej.

Powszechhny Dom Towarowy [przed 1945 Warenhaus Wertheim, od lat 70. Dom Towarowy Centrum Renoma obecnie Dom Handlowy Renoma], budowany w latach 1929-1930, zaprojektowany przez niemieckiego architekta Hermanna Dernburga. W kwietniu 1945 budynek spłonął, mimo dużych zdjęciu podjęto decyzję o odbudowie obiektu, prace renowacyjne trwały do lat 80.; W latach 2005-2009 budynek został zrewitalizowany i przebudowany. Dobudowano między innymi nowe skrzydło budynku od ulicy Czystej.

Wrocław wieczorem - neon naprzeciwko Dworca Głównego. [neon znajdujący się na dachu bloku mieszkalnego przy ul. Piłsudskiego 106-114 we Wrocławiu. Zaprojektowany przez Janusza Tarantowicza w 1960 roku, oryginalnie znajdował się na ścianie budynku, obecnie przeniesiony został na dach. Dzięki inicjatywie firmy Aquapark Wrocław neon został odrestaurowany i ponownie uruchomiony 1 października 2010 roku.]

Dworzec PKS Wrocław [obecnie POLBUS-PKS sp. z o.o.] przy ulicy Suchej, widok od strony ulicy Borowskiej.

Fontanna przed Dworcem Głównym PKP [została zlikwidowana podczas generalnego remontu Dworca w latach 2010-2012 i została zastapiona nowoczesną fontanną po drugiej stronie wejścia głównego.].

Wnętrze hali dworcowej Dworca Głównego PKP we Wrocławiu [zostało odrestaurowane podczas generalnego remontu Dworca w latach 2010-2012. Charakterystyczne elementy, jak na przykład drewniane kasy biletowe zostały wiernie odtworzone.].

[...] nasz osiedlowy, nowoczesny sklep spożywczy - ul. Komandorska, ul. Swobodna [sklep EPI market powstał w listopadzie 1994 roku w miejscu dawnego Super - SAM firmy PSS Społem z lat siedemdziesiatych.].

Wrocław - dom Basi i Jarka Matyńskich przy ul. Saperów

Wrocław - dom Basi [siostry autorki] i Jarka Matyńskich przy ul. Saperów -czerwiec 1997-

Wrocław - nasz [autorki] dom przy ul. Swobodnej - maj 1997 -

Powszechhny Dom Towarowy [przed 1945 Warenhaus Wertheim, od lat 70. Dom Towarowy Centrum Renoma obecnie Dom Handlowy Renoma], budowany w latach 1929-1930, zaprojektowany przez niemieckiego architekta Hermanna Dernburga. W kwietniu 1945 budynek spłonął, mimo dużych zdjęciu podjęto decyzję o odbudowie obiektu, prace renowacyjne trwały do lat 80.; W latach 2005-2009 budynek został zrewitalizowany i przebudowany. Dobudowano między innymi nowe skrzydło budynku od ulicy Czystej.

Plac Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu [przed 1945 niem. Tauentzienplatz]. Na środku ronda [obecnie skwer Solidarności Walczącej] Kamień Pamiątkowy ku czci Bojowników o Wyzwolenie Narodowe i Społeczne znajdujący się w miejscu grobowca pruskiego generała Friedricha Bogislava von Tauentziena autorstwa Carla Gottharda Langhansa i Johana Gottfrieda Schadowa.Po lewej na kamienicy neon Słowa Polskiego.

Plac Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu [przed 1945 niem. Tauentzienplatz]. Po prawej na kamienicy neon Słowa Polskiego, po lewej ściana Powszechnego Domu Towarowego [niem.: Warenhaus Wertheim obecnie Centrum Handlowe "Renoma"].

Plac Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu [przed 1945 niem. Tauentzienplatz]. Na środku ronda [obecnie skwer Solidarności Walczącej] Kamień Pamiątkowy ku czci Bojowników o Wyzwolenie Narodowe i Społeczne znajdujący się w miejscu grobowca pruskiego generała Friedricha Bogislava von Tauentziena autorstwa Carla Gottharda Langhansa i Johana Gottfrieda Schadowa.; Po prawej ściana Powszechnego Domu Towarowego [niem.: Warenhaus Wertheim obecnie Centrum Handlowe "Renoma"].

Skrzyżowanie ulicy Karola Świeczewskiego [obecnie Józefa Piłsudskiego] z ulicą Świdnicką nocą. Po lewej w oddali Kino Śląsk wybudowane w latach 1928-1929 według projektu Friedricha Lippa. Od 1999 Teatr Muzyczny - Operetka Wrocławska od 2003 Teatr Muzyczny Capitol.W 2005 konkurs na rozbudowę wygrał projekt pracowni KKM Kozień Architekci z Krakowa, prace budowalne trwały w latach 2011-2013. Budynek otwarto ponownie 28 września 2013.

Ulica Karola Świerczewskiego [obecnie Józefa Piłsudskiego] nocą. Po prawej Kino Śląsk wybudowane w latach 1928-1929 według projektu Friedricha Lippa. Od 1999 Teatr Muzyczny - Operetka Wrocławska od 2003 Teatr Muzyczny Capitol.

Skrzyżowanie ulicy Karola Świeczewskiego [obecnie Józefa Piłsudskiego] z ulicą Świdnicką nocą. Po lewej w oddali Kino Śląsk wybudowane w latach 1928-1929 według projektu Friedricha Lippa. Od 1999 Teatr Muzyczny - Operetka Wrocławska od 2003 Teatr Muzyczny Capitol.

Skrzyżowanie ulicy Karola Świeczewskiego [obecnie Józefa Piłsudskiego] z ulicą Świdnicką nocą. Po lewej w oddali Kino Śląsk wybudowane w latach 1928-1929 według projektu Friedricha Lippa. Od 1999 Teatr Muzyczny - Operetka Wrocławska od 2003 Teatr Muzyczny Capitol.

Kino Śląsk we Wrocławiu nocą zbudowane w latach 1928-1929 według projektu Friedricha Lippa. Zniszczone w 1945 górne kondygnacje kina nie zostały po wojnie odbudowane. W 2004 roku przywrócono historyczną nazwę obiektu "Capitol" a w 2005 roku rozstrzygnięto konkurs na rozbudowę i modernizację Teatru. 28 września 2013 otworzono zmodernizowany budynek.

Dawny Pałac Schaffgotschów nocą, ulica Tadeusza Kościuszki 34. Zbudowany pod koniec XIX wieku według projektu Carla Heidenreicha. W latach 1945-1956 pełnił funkcję mieszkalną później przekazanyh Zrzeszeniu Studentów Polskich. W 1972 roku wybuchł w Pałacu pożar w którym spaliła się częśc zachowanego sprzed wojny wyposażenia i wystroju. Od 1975 roku w budynku działało Akademickie Centrum Kultury "Pałacyk". Obecnie w budynku znajdują się biura i sklepy.