Pokazano 60504 rekordów

Opis archiwalny
Zaawansowane opcje wyszukiwania

Znajdź wyniki z:

w
Dodaj nowe kryterium

Ogranicz wyniki do:

Filtruj wyniki przez:

Filtrowanie według zakresu dat:

Use these options to specify how the date range returns results. "Exact" means that the start and end dates of descriptions returned must fall entirely within the date range entered. "Overlapping" means that any description whose start or end dates touch or overlap the target date range will be returned.
Drukuj podgląd Hierarchy Zobacz:
Rosnąco

46012 rekordów z cyfrowym obiektem Pokaż wyniki z obiektami cyfrowymi

Srebrny Krzyż Zasługi

Srebrny Krzyż Zasługi

Krzyż zasługi - polskie cywilne odznaczenie państwowe, ustanowiony ustawą z 23 czerwca 1923 r za zasługi obywateli dla Państwa. Dzieli się na trzy stopnie: złoty, srebrny oraz brązowy krzyż zasługi. Podstawę odznaczenia stanowi równoramienny krzyż zakończony na rogach ramion kulkami. Pomiędzy ramionami krzyża znajdują się pęki promieni. W środku krzyża znajduje się emaliowany medalion z umieszczonym monogramem RP.

Leszek Miller we Wrocławiu

Leszek Miller we Wrocławiu

Wizyta prezesa Rady Ministrów Leszka Millera w siedzibie Sejmiku Województwa Dolnośląskiego

Czułczyński Mariusz

Sylwetki pracowników

Sylwetki pracowników

N/z pracownik Mieszko Wiktorowski testuje pralkę PS 663 BIO na stanowisku kontroli.

Gardziejewski Tomasz

Dworzec główny

Dworzec główny

N/z dworzec główny we Wrocławiu i baner związany z Kongresem Eucharystycznym, który się w tym czasie odbywał.

Gardziejewski Tomasz

Poczekalnia orkiestry

Poczekalnia orkiestry

N/z opera, poczekalnia orkiestry. Siedzą Robert Satanowski, dyrektor Opery Wrocławskiej i Stanisław Banaś. Stoją Stanisław Grabiec i Anna Gac. Z lewej strony widoczny Jerzy Karpowicz.

Gardziejewski Tomasz

Jubileusz Opery Wrocławskiej - afisz

Jubileusz Opery Wrocławskiej - afisz

N/z grupa członków orkiestry z jubileuszowym afiszem. Widoczne osoby, to m. in. Anna Gac, Roman Barczyk, Jan Szczerek, Stanisław Grabiec, Stanisław Czermak.

Gardziejewski Tomasz

Leon Kaleta - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Leon Kaleta - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Leona Kalety. Leon Kaleta urodził się 1 lutego 1912 roku w Sobowicach, syn rolnika, żołnierz 3. Pułku Piechoty Legionów stacjonującego w okolicach Jarosławia oraz 4. Pułku Piechoty Legionów we wrześniu 1939 roku, nazywany najstarszym kapitanem województwa świętokrzyskiego oraz najstarszym ludowcem, członek Batalionów Chłopskich, organizator Koła Młodzieży „Wici” oraz rolniczej Solidarności w Sobowicach, działacz społeczno-kulturalny. Mieszka w Sobowicach w domu rodzinnym.

Karbownik Krzysztof

Bronisława Suzańska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Bronisława Suzańska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Bronisławy Suzańskiej. Bronisława Suzańska (z domu Sławna) urodziła się 5 lutego 1922 r. w Husiatynie, w polskiej miejscowości, położonej tuż przy granicy z ZSRR. Wychowywana była w duchu patriotycznym, a jej ojciec, Piotr Sławny, był lokalnym społecznikiem, m.in. współtwórcą Kasy Stefczyka w Husiatynie. W latach młodości p. Bronisława udzielała się w kościelnym chórze i należała do harcerstwa. Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, przyjechała do Obornik Śląskich i poświęciła się pracy w gospodarstwie i opiece nad dziećmi.

Beniuk Szymon

Zofia Frasuniak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Zofia Frasuniak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Zofii Frasuniak. Zofia Frasuniak, urodzona 13.03.1923 roku, w rodzinie chłopskiej, w Woźnikach k/Sieradza. Rodzice, Leonarda i Franciszek Kubiakowie, zmarli, gdy miała 4 lata. Wraz z rodzeństwem (6 sióstr i brat) została wychowana przez najstarszą siostrę. Przed wojną ukończyła szkołę podstawową, kursy krawieckie i przez rok pracowała w szwalni. By uniknąć wysiedlenia, przebywała u znajomych w Łodzi. Po wojnie zajmowała się gospodarstwem i rodziną, przez krótki czas pracowała w gospodzie, a następnie w sklepie wielobranżowym. Wdowa po mężu, Stanisławie Frasuniaku. Pobrali się w 1945, po jego wyjściu z wojska. Mieli razem 3 córki (2 z nich zmarły) i syna. Mieszkali we wsi Stawiszcze, gdzie pani Zofia nadal mieszka z rodziną.

Alwingier Izabella

Aleksandra Wodzyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Aleksandra Wodzyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Aleksandry Wodzyńskiej. Aleksandra Wodzyńska urodziła się 25 lutego 1916 roku w Radomiu, w wielodzietnej rodzinie. Skończyła szkołę podstawowa, a następnie trzyletnią szkołę handlową. Jeszcze przed wybuchem wojny podjęła pracę intendentki w żłobku przy zakładach przemysłu tytoniowego w Radomiu. Na tym stanowisku pracowała aż do emerytury.
W 1948 roku wzięła ślub. Jej mąż był kierownikiem odlewni. Nie mieli dzieci. Przez niemal całe życie mieszkała w Radomiu, od kilku lat przebywa w Brańszczyku.

Beniuk Szymon

Maria Tarasewicz - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Maria Tarasewicz - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Marii Tarasiewicz. Maria Tarasewicz z d. Prokopowicz urodziła się 03.07.1918 w majątku Leonardowo w Ziemi Wileńskiej, nieopodal miasteczka Miadzioł, na wschód od jeziora Narocz (dzisiejsza Białoruś). Rodzice posiadali 150 hektarów lasu, sad i ziemię orną. Okolica wyznawała swoisty kult Marszałka Piłsudskiego, którego gniazdo rodzinne – Zułowo – znajdowało się nieopodal. Przed wojną Maria skończyła szkołę powszechną. W 1941 w dworku Prokopowiczów stacjonowali sowieccy oficerowie. Po wojnie w Leonardowie władza radziecka zorganizowała szkołę, posterunek milicji i siedzibę gminy. Właściciele okolicznych majątków zginęli, zostali zesłani na wschód lub uciekli do Polski. Maria nie wróciła od razu do kraju. Pracowała w kołchozie. W 1950 wyszła za Klemensa Tarasewicza – Polaka. Wybudowali sobie dom w miejscowości Komaje. Urodziły im się dwie córki. W 1958 roku postanowili przyjechać do Polski, do Łodzi, gdzie mieszkał ojciec Marii i jedna z jej sióstr. W Łodzi Maria zajmowała się chałupnictwem. Pracowała też 18 lat w Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. Dzierżyńskiego (Eskimo). W Łodzi urodziło im się trzecie dziecko. Przeszła na emeryturę w 1978 r.

Kasprzyk Damian

Zofia Machoń - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Zofia Machoń - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Zofii Machoń. Zofia Machoń zd. Pawlikowska urodziła się 14 stycznia 1917 r. w Hubie, małej miejscowości w pobliżu Czorsztyna, jako jedna z siedmiorga rodzeństwa. Ukończyła szkołę podstawową. Oboje rodziców przed I wojną światową byli w na emigracji w Ameryce. W wieku 13 lat rozpoczęła pracę na tzw. Służbie, jako pomoc w gospodarstwie. Przed II wojną i wraz z jej początkiem pracowała w Nowym Targu w jednej z żydowskich karczm. W czasie wojny ukrywała się w jednym z gospodarstw w rodzinnej miejscowości Huba. 7 lutego 1945 r. wyszła za mąż za Jana Machonia. Całe życie była gospodynią domową – pracowała kilka lat w Sanatorium Czerwonego Krzyża w Zakopanem – zajmowała się sprzątaniem, wychowała 3 dzieci, obecnie ma 10 wnucząt, 13 prawnucząt, 5 z nich mieszka w Polsce, 5 w Kanadzie i 3 w Stanach Zjednoczonych. Zofia Machoń mieszka w Zakopanem.

Cudzich Ewa

Edward Dębowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Edward Dębowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Edwarda Dębowskiego. Urodzony 16 listopada 1922 r. we wsi Osipy Wydziory (woj. Podlaskie) gdzie mieszkał do zakończenia II wojny światowej. W 1948 r. wyjechał do Warszawy gdzie zdał małą maturę i pracował w Centralni Banku Gospodarstwa Spółdzielczego. Następnie przez kilka lat mieszkał i pracował w Wysokiem Mazowieckiem. W 1962 r. zostaje przeniesiony do pracy w Wydziale Finansowym PWRN. Od 1965 pracuje jako dyrektor w Zakładzie Usług Audio-Telewizyjnych. W 1974 r. dostaje nominację na dyrektora administracyjnego Politechniki Białostockiej. W 1980 r. zostaje wybrany prezesem WSS „Społem”, skąd w 1988 r. odchodzi na emeryturę.

Bieciuk Mariusz

Helena Boczek - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Helena Boczek - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Heleny Boczek. Helena Boczek urodziła się 7 sierpnia 1917 r. w Sorbinie, jako jedna z sześciorga dzieci Julii i Franciszka Boczek. Jej dziadek był Powstańcem Styczniowym, brat Szczepan został zamordowany w Katyniu przez NKWD. W 1941 r. wyszła za mąż za Władysława. Wychowała pięć córek, doczekała się 11 wnucząt i 17 prawnucząt. Członkini pierwszego Koła Gospodyń Wiejskich w Sorbinie, które powstało w 1935 r. Pani Helena wraz z kołem gospodyń uczestniczyła w pogrzebie Piłsudskiego w Krakowie. Członkini Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej założonego przez ks. Piechotę z parafii w Odrowążu.

Karbownik Krzysztof

Władysława Śniatyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Władysława Śniatyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Władysławy Śniatyńskiej. Władysława Śniatyńska urodziła się w 1922 roku w Pichnicach i tam też się wychowywała i uczęszczała do szkoły podstawowej. Siódmą klasę jednakże kończyła w Lasowicach. Rodzice prowadzili gospodarstwo, ojciec natomiast pełnił funkcję radnego, a w 1942 roku zmarł z uwagi na postępującą chorobę żołądka. Podczas II wojny światowej pani Władysława trafiła do obozu przejściowego w Oldenburgu, następnie pracowała na kolei, a 16 czerwca 1945 zawarła związek małżeński z Alojzym Śniatyńskim. Realizując własne ambicje podjęła się kontynuowania ścieżki edukacyjnej i ukończyła szkołę wieczorową. Następnie w dobie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Władysława Śniatyńska pełniła m.in. funkcję członka Zarządu Miejskiego w Legnicy, przewodniczącej w Kole Gospodyń Wiejskich. Wiązało się to z podróżami do Gdańska, Gdyni, Sopotu. Ponadto pani Władysława podejmowała się różnorodnych prac. Była doskonałą krawcową, tłumaczką, doskonale gotowała (na weselach, różnorakich przyjęciach). W późniejszym czasie pracowała jako pomoc domowa w Lasowicach.

Sowińska Ewa

Wyniki 3001 do 3100 z 60504