Urodził się w Skarżysku Kamiennej w 1919 r., na rok przed wybuchem II wojny światowej zdał maturę. Przyjęty na Akademię Górniczo-Hutniczą w Krakowie nie rozpoczął wówczas studiów bowiem został powołany do wojska. Służbę wojskową odbył w artylerii, a gdy miał już wrócić do cywila nastał… 1 września 1939 r. Tadeusz Sulima walczył w kampanii wrześniowej, w której – broniąc Warszawy – został ranny. Po wyleczeniu powrócił do rodzinnej miejscowości i od razu włączył się w działalność konspiracyjną w Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej. Niestety, w roku 1942 został aresztowany, a przez kolejne lata przebywał w aż czterech obozach koncentracyjnych, których same tylko nazwy do dziś budzą grozę: Auschwitz-Birkenau, Gross-Rosen, Sachsenhausen i Buchenwald. Dane mu było jednak przeżyć. Po wojnie związał swoje losy z Wrocławiem. Był wśród pierwszego rocznika studentów Politechniki Wrocławskiej, którzy rozpoczęli swoją naukę jeszcze w 1945 r. Był to początek kariery naukowej, uwieńczonej tytułem profesorskim. Jednocześnie prof. Tadeusz Sulima działał czynnie w Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych, w Związku Inwalidów Wojennych oraz innych organizacjach zrzeszających kombatantów i ofiary II wojny światowej.
Maszynopis wspomnień prof. Tadeusza Sulimy znajduje się w Archiwum Ośrodka „Pamięć i Przyszłość” we Wrocławiu. Krótki biogram Profesora znaleźć można w pracy poświęconej dziejom Okręgu Dolnośląskiego Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych.